"Το άκρον
άωτον της ομορφιάς για μένα, τον ολόασπρο
ερωδιό, είναι το χρώμα, είπε το πτηνό, να είμαι ερυθρός. Γι΄ αυτό έχω διάθεση να βουτήξω στον κάδο για
ερυθρόδανο του βαφέα, αλλά
οίκοθεν νοείται, αυτό θέλει
δακτυλοθεσία, όπως λέει ο φίλος μου, ο Μοzart των πτηνών, το αηδόνι.
-Όσον με αφορά, απάντησε το ευκίνητο και ξένοιαστο
ρίφι, δε με νοιάζει το χρώμα, προς το παρόν το δέρμα μου με προστατεύει σαν
έρυμα από τη βροχή, μου αρκεί η πρασινάδα, δε χρειάζομαι άλλο." Και αναπήδησε χαρούμενα μπροστά στον κατάπληκτο ερωδιό.
"Le nec plus ultra de la beauté pour moi, le héron tout blanc, c'est la couleur, dit l'oiseau, c'est d'être rouge. Pour ce faire, j'ai envie de plonger dans le bac à garance du teinturier, mais il va de soi que cela exige du doigté, comme dit mon ami, le Mozart des oiseaux, le rossignol.
-En ce qui me concerne, répondit l'agile et insouciant chevreau, je m'en moque de la couleur, pour le moment ma peau me protège de la pluie comme une cuirasse, la verdure me suffit, je n'ai besoin de rien autre." Et il bondit joyeusement devant le héron médusé.