Στο φιλολογικό πόνημα του μυθιστοριογράφου, ο πρωταγωνιστής ήταν σιδηρουργικός τορναδόρος που αγαπούσε πολύ τη γυναίκα του, εν ολίγοις ένας καλόκαρδος άνδρας. Συχνά, σπίτι του, καθισμένος οκλαδόν κοντά στο παράθυρο, προσπαθούσε να βγάλει από τα χέρια του τα ψήγματα που εμβαίναν στο δέρμα του. Όλος ο κόσμος τον εκτιμούσε στο τετράγωνό του, μακριά από την τύρβη της πόλης, αλλά δεν ήξερε κανείς πως ο κακομοίρης ήταν άθυρμα στα χέρια της γυναίκας του, η οποία είχε δεθεί μ΄ έναν χαμερπή αλήτη. Για να ξεχάσει την ατυχία του, πήγαινε τακτικά για ψάρεμα στο ποτάμι, όπου το νανούριζε ο ελαφρός φλοίσβος της ροής.
Dans l'ouvrage littéraire du romancier, le personnage principal était un tourneur sur métal qui aimait beaucoup sa femme, en somme un brave homme. Souvent, chez lui, assis en tailleur près de la fenêtre, il tentait d'enlever de ses mains les copeaux qui pénétraient sous sa peau. Tout le monde l'appréciait dans son pâté de maisons, loin du tumulte de la ville, mais personne ne savait que le malheureux était un jouet aux mains de sa femme qui s'était acoquinée avec un ignoble voyou. Pour oublier son infortune, il allait régulièrement à la pêche à la rivière, où le berçait le léger murmure du courant.
Accueil
