Accueil
Voici la suite des Paysans.
Les niveaux es plus faibles pourront s'arrêter dès la première phrase.
Les plus forts iront jusqu'au bout.
Oppresseur hypothécaire des terres achetées par les paysans au-delà de leurs moyens, il faisait son sérail de la vallée, depuis Soulanges jusqu'à cinq lieues au-delà de Couches vers la Brie, sans y dépenser autre chose que des retardements de poursuites pour obtenir ces fugitifs trésors qui dévorent la fortune de tant de vieillards!
Cette vie exquise, cette vie comparable à celle de Bouret ne coûtait donc presque rien. Grâce à ses nègres blancs, Rigou faisait abattre, façonner, rentrer ses fagots, ses bois ses foins, ses blés. Pour le paysan, la main d'oeuvre est peu de chose, surtout en considération d'un ajournement d'intérêts à payer. Ainsi Rigou, tout en demandant de petites primes pour des retards de quelques mois, pressurait ses débiteurs en exigeant d'eux des services manuels, véritables corvées auxquelles ils se prêtaient, croyant ne rien donner parce qu'ils ne sortaient rien de leurs poches. On payait ainsi parfois à Rigou plus que le cqpital de la dette.
Καταπιέζοντας με υποθήκες τους χωριάτες που είχαν αγοράσει χώματα χωρίς να έχουν τα αρκετά μέσα, θεωρούσε την κοιλάδα ως το σεράι του, από τη Σουλάντζ ως πέντε λεύγες πέρα από την Κους προς την Μπρι, με απλούστατο τρόπο, δηλαδή αναβάλλοντας τις καταδιώξεις για να πάρει αυτούς τους φευγαλέους θησαυρούς, που καταβροχθίζουν την περιουσία τόσων και τόσων γερόντων.
Αυτή η εξαίσια ζωή, αυτή η ζωή που συγκρίνεται με αυτήν του Μπουρέ, δεν του κόστιζε σχεδόν τίποτα. Χάρη στους λευκούς του δούλους, ο Ριγού έκανε να κόψει, τυλίξει, βάλει κάτω από το υπόστεγο τα δεμάτια, τα ξύλα, τα σανά, τα στάρια του. Τη χειρωνακτική εργασία, την έχει για ένα τίποτα ο χωριάτης, ιδίως σε σύγκριση με μια αναβολή τόκων δανείου που χρωστά. Έτσι , ενώ ζητούσε συμβολικά ποσά για χρέη μην εξοφλημένα έγκαιρα αλλά κάποιους μήνες αργότερα, ο Ριγού έπιεζε τους χρεωφιλέτες του να εργαστούν γι΄ αυτόν , αληθινές αγγαρείες τις οποίες δέχονταν, σίγουροι ότι έβγαιναν κερδισμένοι, επειδή δεν πλήρωναν από την τσέπη τους. Τοιουτοτρόπως ο Ριγού εισέπραττε όλο το κεφάλαιο δανεισμού και πάνω, καμιά φορά.
Les niveaux es plus faibles pourront s'arrêter dès la première phrase.
Les plus forts iront jusqu'au bout.
Oppresseur hypothécaire des terres achetées par les paysans au-delà de leurs moyens, il faisait son sérail de la vallée, depuis Soulanges jusqu'à cinq lieues au-delà de Couches vers la Brie, sans y dépenser autre chose que des retardements de poursuites pour obtenir ces fugitifs trésors qui dévorent la fortune de tant de vieillards!
Cette vie exquise, cette vie comparable à celle de Bouret ne coûtait donc presque rien. Grâce à ses nègres blancs, Rigou faisait abattre, façonner, rentrer ses fagots, ses bois ses foins, ses blés. Pour le paysan, la main d'oeuvre est peu de chose, surtout en considération d'un ajournement d'intérêts à payer. Ainsi Rigou, tout en demandant de petites primes pour des retards de quelques mois, pressurait ses débiteurs en exigeant d'eux des services manuels, véritables corvées auxquelles ils se prêtaient, croyant ne rien donner parce qu'ils ne sortaient rien de leurs poches. On payait ainsi parfois à Rigou plus que le cqpital de la dette.
Καταπιέζοντας με υποθήκες τους χωριάτες που είχαν αγοράσει χώματα χωρίς να έχουν τα αρκετά μέσα, θεωρούσε την κοιλάδα ως το σεράι του, από τη Σουλάντζ ως πέντε λεύγες πέρα από την Κους προς την Μπρι, με απλούστατο τρόπο, δηλαδή αναβάλλοντας τις καταδιώξεις για να πάρει αυτούς τους φευγαλέους θησαυρούς, που καταβροχθίζουν την περιουσία τόσων και τόσων γερόντων.
Αυτή η εξαίσια ζωή, αυτή η ζωή που συγκρίνεται με αυτήν του Μπουρέ, δεν του κόστιζε σχεδόν τίποτα. Χάρη στους λευκούς του δούλους, ο Ριγού έκανε να κόψει, τυλίξει, βάλει κάτω από το υπόστεγο τα δεμάτια, τα ξύλα, τα σανά, τα στάρια του. Τη χειρωνακτική εργασία, την έχει για ένα τίποτα ο χωριάτης, ιδίως σε σύγκριση με μια αναβολή τόκων δανείου που χρωστά. Έτσι , ενώ ζητούσε συμβολικά ποσά για χρέη μην εξοφλημένα έγκαιρα αλλά κάποιους μήνες αργότερα, ο Ριγού έπιεζε τους χρεωφιλέτες του να εργαστούν γι΄ αυτόν , αληθινές αγγαρείες τις οποίες δέχονταν, σίγουροι ότι έβγαιναν κερδισμένοι, επειδή δεν πλήρωναν από την τσέπη τους. Τοιουτοτρόπως ο Ριγού εισέπραττε όλο το κεφάλαιο δανεισμού και πάνω, καμιά φορά.
