Thème 579

**Yves** Jeu 1 Avr - 4:52

Yves: Modérateur; Messages : 4103
Date d'inscription : 17/04/2012
Age : 85
Localisation : France (Drôme) et Péloponnèse

Message n°1

Thème 579

Yves Jeu 1 Avr - 4:52

Le château de ma mère de Marcel Pagnol
Chapitre 9

Par bonheur, je savais qu'on l'avait oublié (le thermomètre) à Marseille dans le tiroir de la table de nuit... Mais je compris tout de suite qu'à la première alerte, on m'emporterait vers lui, et sans doute le jour même.
Et si je me cassais une jambe? Oui, pour tout de bon! On m'avait montré un bûcheron qui s'était coupé deux doigts d'un coup de hache pour ne pas aller à la caserne, et ça avait très bien réussi. Je ne voulais rien me couper, parce que ça saigne horriblement, et puis ça ne repousse plus. Tandis qu'un os cassé, ça ne se voit pas, et ça se recolle très bien. Cacinelli, à l'école, avait eu la jambe cassée par un coup de pied de cheval: ça ne se voyait pas du tout, et il courait aussi vite qu'avant! Mais cette idée géniale ne résista pas à l'examen: si je ne pouvais pas marcher, on m'emporterait dans la charrette de François: il me faudrait rester un mois sur une chaise longue et (Cacinelli me l'avait dit) avec la jambe toute bâtie et tirée jour et nuit par un poids de cent kilos!

**Yves** Jeu 1 Avr - 4:56

Yves

Yves: Modérateur; Messages : 4103
Date d'inscription : 17/04/2012
Age : 85
Localisation : France (Drôme) et Péloponnèse

Message n°2

Το αρχοντικό της μητέρας μου από Μαρσέλ Πανιόλ

Yves Jeu 1 Avr - 4:56

Κεφάλαιο ένατο

Ευτυχώς, ήξερα πως το είχαν αφήσει στη Μασσαλία, στο συρτάρι του κομοδίνου... Αλλά κατάλαβα αμέσως ότι , σε κατάσταση ανάγκης, θα με πήγαινε κανείς από στιγμή σε στιγμή κοντά του.
Ίσως να έβαλα τα δυνατά μου για να σπάσω το πόδι μου; Μάλιστα, στα σοβαρά! Μου είχαν δείξει έναν ξυλοκόπο που είχε κόψει δύο απ΄τα δάχτυλά του με τσεκουριά, για να γλιτώσει από τη θητεία. Με επιτυχία. Αλλά δεν ήθελα να κόψω κανένα τμήμα το σώματός μου, γιατί θα επακολουθεί μια ροή αίματος, και επιπλέον δεν ανανεώνονται πια τα τμήματα. Αντίθετα, ένα οστό σπασμένο, δεν το βλέπεις, και γειάνουν τα οστά. Στο σχολείο, κατόπιν κλοτσιάς που του είχε δώσει ένα άλογο, ο Κατσινέλι έπαθε σπασμένη μια γάμπα: μετά δε φαινόταν καθόλου και έτρεχε τόσο γρήγορα από πριν. Μα, σε τελική ανάλυση, μου φάνηκε της πλάκας αυτή η έξυπνη ιδέα: αν ήμουν ανήμπορος να περπατήσω, ο Φραγκίσκος θα με έπαιρνε στο κάρο του και υποχρεωτικά θα έμενα ένα μήνα σε μια ξαπλώστρα, και επίσης - μου το είπε ο Κατσινέλι - με τη γάμπα φυλακισμένη στο γύψο και συγκρατημένη στον αέρα, μέρα νύχτα, από ένα αντίβαρο 100 κιλών.