ΑΧΑΡΝΗΣ (ΑΧΑΡΝΕΙΣ) -Ἀριστοφάνης (Θέατρο Τέχνης 1976)
Ἀπόδοσις : Λεωνίδας Ζενάκος
Σκηνοθεσία : Κάρολος Κοῦν
Βοηθὸς σκηνοθέτης : Γιῶργος Ἀρμένης
Σκηνικὰ - Κοστούμια : Διονύσης Φωτόπουλος
Μουσικὴ : Χρῆστος Λεοντῆς
Φωτισμοὶ : Μίμης Κουγιουμτζὴς
Οἱ Ἀχαρνεῖς (Ἀχαρνὴς στὴν Ἀττικὴ διάλεκτο) εἶναι ἡ τρίτη κωμῳδία πού γνωρίζουμε ὅτι ἔγραψε ὁ Ἀριστοφάνης καὶ ἡ ἀρχαιότερη πού σῴζεται ἀκέραια.
Διδάχθηκε στὰ Λήναια τοῦ 425 π.Χ., ὅταν ὁ Ἀριστοφάνης ἦταν περίπου 20 ἐτῶν καὶ πῆρε τὸ πρῶτο βραβεῖο.
Ἔχει ὡς κεντρικὸ ἥρωα ἕναν Ἀθηναῖο πολίτη, τὸν Δικαιόπολη, ὁ ὁποῖος, ἀπηυδισμένος ἀπὸ τὸν πολυετῆ Πελοπονησιακὸ πόλεμο, ἀποφασίζει νὰ κλείσει ἰδιωτικὴ συμφωνία εἰρήνης μὲ τοὺς Σπαρτιᾶτες. Μὲ ἀφορμὴ αὐτὸ τὸ εὔρημα, ὁ Ἀριστοφάνης ὑμνεῖ τὰ ἀγαθὰ τῆς εἰρήνης, στηλιτεύει (στὸ πρόσωπο τοῦ στρατηγοῦ Λάμαχου) τοὺς φιλοπόλεμους συμπολῖτες του καὶ δὲν παραλείπει νὰ σατιρίσει ἀκόμα καὶ τὸν Εὐριπίδη.