Thème 1449

Voici la suite des Paysans

Les niveaux les plus faibles pourront s'arrêter après la première phrase.
Les plus forts iront jusqu'au bout.

L'année 1823 avait enrichi les vignerons et 1838 devait, par la grande quantité de vin, leur jeter encore beaucoup d'argent; les travaux exécutés par le général avaient également répandu de l'argent dans les trois communes qui environnaient ses propriétés, et l'on avait eu de la peine à trouver à Blangy, à Couches et à Cerneux cent vingt prolétaires; on n'y était parvenu qu'en prenant les vieilles femmes, les mères et les grand-mères de ceux qui possédaient quelque chose, mais qui n'avaient rien à elles, comme la mère de Tonsard. Ce Laroche, le vieil ouvrier délinquant, ne valait absolument rien; il n'avait pas, comme Tonsard, un sang chaud et vicieux, il était animé d'une haine sourde et froide, il travaillait en silence, il gardait un air farouche; le travail lui était insupportable, et il ne pouvait vivre qu'en travaillant; ses traits étaient durs, leur expression repoussante. Malgré ses soixante ans, il ne manquait pas de force, mais son dos était voûté, il se voyait sans avenir, sans un bout de champ à lui, et il enviait ceux qui possédaient de la terre; ainsi dans la forêt des Aigues était-il sans pitié.

prolétaires= a ici le sens d'indigents

Το έτος 1823, οι αμπελοκόμοι είχαν πλουτίσει και το 1826, χάρη σε μια μεγάλη ποσότητα κρασιού, ακόμη περισσότερο. Τα έργα που είχε αναλάβει ο στρατηγός είχαν επίσης προσφέρει αμοιβές στους κατοίκους των τριών κοινοτήτων που περιέβαλλαν τα κτήματά του, και ο Μπλαντζύ, η Κους και η Σερνέ είχαν δυσκολευτεί να βρουν εκατόν είκοσι φτωχούς. Ωραία τα κατάφεραν μόνο με την πρόσληψη των ηλικιωμένων γυναικών, των μητέρων  και των γιαγιάδων όσων είχαν λίγα αγαθά, αλλά που ήταν άπορες όπως η μητέρα του Τονσάρ. Εκείνος ο Λαρός, ο γερός κακοποιός εργάτης, ήταν ένας τιποτένιος. Καθόλου θερμόαιμος και ύπουλος άνθρωπος ,όπως ήταν ο Γκομπερτέν, καλλιεργούσε ένα κρυφό και ψυχρό μίσος, δούλευε χωρίς βγάλει μιλιά, είχε πάντα ένα άγριο ύφος. Του ήταν ανυπόφορη η δουλειά, ειδεμή στερούνταν τα προς το ζην. Είχε σκληρά χαρακτηριστικά, με μία αποκρουστική έκφραση. Παρότι ήταν εξήντα χρονών, δεν είχε χάσει τις δυνάμεις του, αλλά τα γηρατειά είχαν εξασθενίσει την πλάτη του και ήταν καμπουριαστός. Θεωρούσε ότι δεν είχε προοπτικές επιτυχίες διότι δεν κατείχε το παραμικρό κομμάτι γης, και ζήλευε τους κτηματίες. Συνεπώς, όταν βρισκόταν στο δάσος των Αιγκ, ήταν αλύπητος.

C'est bien Yves!!