Thème 602

Κεφάλαιο δωδέκατο

Με το που ακουμπούσε το σιδερικό του παντζουριού, κουδούνισε ένα χαλίκι. Ήταν το σήμα, όπως είχαμε συμφωνήσει. Ήμουνα κιόλας ντυμένος. Άνοιξα αργά το παράθυρο και ανήρθε στο σκοτάδι ένα ψιθύρισμα.
"Είσαι έτοιμος;"
Για απάντηση, κατέβασα το μπογαλάκι μου μ΄ένα σπάγκο. Έπειτα καρφίτσωσα το Αποχαιρετιστήριο Γράμμα στο μαξιλάρι μου και έδεσα σφιχτά στη χειρολαβή του παραθύρου το σχοινί. Μέσα από το χώρισμο του δωματίου έστειλα ένα φιλί στη μητέρα μου, και άφησα το σώμα μου να γλιστρήσει ως το έδαφος.
Ο Λιλί ήταν εδώ, κάτω σ΄ ένα ελαιόδεντρο. Μόλις που το διέκρινα. Έκανε ένα βήμα μπρος, και είπε χαμηλόφωνα:
"Πάμε!"
Πήρε από το χορτάρι ένα αρκετά βαρύ τσουβάλι και το φόρτωσε στον ώμο του, με μια στροφή της μέσης.
"Μέσα έχει πατάτες, καρότα και παγίδες, είπε.
-Εγώ, έχω ψωμί, ζάχαρη, σοκολάτα και δύο μπανάνες. Ε, άντε πια! Θα μιλήσουμε πιο πέρα."

Bonjour Hélène,
Après un voyage pénible: retard du ferry, contrôles anti covid, nous sommes enfin arrivés à 11 heures du soir à destination. Mais je ne referai plus jamais la route Kalamata-Agios Nikolaos de nuit. Nous nous arrêterons à l'hôtel. Je ne sais pas si tu connais la route qui suit les contreforts du Taygète, à partir de Kalamata et qui mène à Aréopolis. Ce n'est pas la joie!
Enfin, il fait beau, j'ai remis à peu près en état le jardin et nous entendons de l'appartement le doux clapotis de la mer Ionienne.