Thème 962

Voici la suite des paysans





Les yeux brun- clair, vifs et perçants, ne marchandaient pas l’expression de la pensée, ils regardaient toujours en face. Le front, large et pur, était encore mis en relief par des cheveux noirs abondants. La probité, la décision, une sainte confiance animaient cette belle figure où le métier des armes avait laissé quelques rides sur le front. Le soupçon, la défiance s’y lisaient aussitôt formés. Comme tous les hommes triés pour la cavalerie d’élite, sa taille, belle et svelte encore, pouvait faire dire du garde qu’il était bien découplé. Michaud, qui gardait ses moustaches, ses favoris et un collier de barbe, rappelait le type de cette figure martiale que le déluge de peintures et de gravures patriotiques a failli ridiculiser. Ce type a eu le défaut d’être commun dans l’armée française ; mais peut-être aussi la continuité des mêmes émotions, les souffrances du bivouac, dont ne furent exempts ni les grands ni les petits, les efforts, semblables chez les chefs et les soldats sur le champ de bataille, ont-ils contribué à rendre cette physionomie uniforme.






Afin de permettre aux niveaux plus faibles de participer au thème.
La phrase à traduire -............. toujours en face...,..........................--------
Les plus forts iront jusqu’au bout

Τα καστανά μάτια του , το ζωηρό και διαπεραστικό του βλέμμα αντικατόπτριζαν χωρίς υπεκφυγή την έκφραση της γνώμης του, ο άντρας αντίκριζε πάντα στα μάτια. Το μέτωπό του, πλατύ και τέλειο, το φανέρωναν ακόμα περίσσοτερο μάυρα πλούσια μαλλιά. Η εκτιμότητα, η αποφασιστικότητα, μια ακλόνητη αυτοπεποίθηση ζωντάνευαν αυτό το όμορφο πρόσωπο στο κούτελο του οποίου το στρατιωτικό είχε χαράξει κάτι ζάρες . Διάβαζε κανείς επιπλέον, μόλις εκφράζονταν, την υποψία, τη δυσπιστία. Σύμφωνα με όλους τους άντρες που ξεδιαλέγονται για την αφρόκρεμα του ιππικού, το ακόμη ψηλό και λιγνό ανάστημά του επέτρεπε να πούμε για τον αρχηγό του φρουρού ότι ήταν καλοδεμένος. Ο Μισό, που φορούσε μουστάκια, φαβορίτες και μούσι, θύμιζε τον τύπο εκείνου του πολεμοχαρούς προσώπου, που έλειψε λίγο να το γελοιοποιήσουν οι χίλιες πατριωτικές ζωγραφιές και γκραβούρες. Το ελάττωμα αυτού του προτύπου είναι ότι ήταν κοινό στο γαλλικό στρατό, αλλά ίσως και οι ίδιες συνεχείς συγκινήσεις, οι πόνοι σχετικοί στο καταυλισμό, από τους οποίους δε ξέφυγαν ούτε οι ανώτεροι, ούτε οι κατώτεροι, και επιπλέον οι προσπάθειες όμοιες για τους μεν και για τους δε στα πεδία μάχης, έχουν συμβάλλει στο να κάνουν ομοιόμορφη εκείνη τη  φυσιογνωμία.

Dur, dur, Hélène! Les portraits ? Je déteste.

Yves tu t’es bien débrouillé quand même – Je reconnais que c’était ennuyeux mais bien pire pour moi du moins c’est lorsque il utilise l’argot local


περίσσοτερο μάυρα - περισσότερο μαύρα
εκτιμότητα – εντιμότητα
το στρατιωτικό είχε χαράξει κάτι ζάρες . plutôt –το στρατιωτικό επάγγελμα είχε αφήσει ρυτίδες
την υποψία - ça va mieux de mettre την καχυποψία