Το εισιτήριο - le billet
Ήμουνα δώδεκα χρονών,
γέννημα θρέμμα των καιρών
Ότι είχα σκάσει απ’ τ’ αυγό
κι είπα στη μάνα μου θα βγω
Να δω τον κόσμο...
Έκλεισα τα δεκαοχτώ,
παράτησα το πατρικό.
Φίλους δεν είχα να σκεφτώ,
ξεμπέρδεψα με το στρατό
Και πήρα δρόμο...
Έβγαλα εισιτήριο μακρύ ταξίδι ξεκινά.
Κανείς δε φεύγει αληθινά, αν ότι τον πονά δεν το ξεχάσει.
Τρένο η ψυχή μυστήριο δεν κάνει στάση πουθενά,
Περνάει απάτητα βουνά ζητώντας μια γωνιά να ξαποστάσει...
Ως τα τριάντα είχα βρει
το βήμα μου μες τη ζωή
Ένιωσα λίγη σιγουριά,
μα κάτι μ’έτρωγε βαθιά
Να συνεχίσω...
Πέρασα πόλεις και χωριά,
γνώρισα ανθρώπους και θεριά.
Γίναν τα χρόνια μου βαριά,
μα δε μου πήγαινε καρδιά
Να κάνω πίσω...
Έβγαλα εισιτήριο μακρύ ταξίδι ξεκινά.
Κανείς δε φεύγει αληθινά, αν ότι τον πονά δεν το ξεχάσει.
Τρένο η ψυχή μυστήριο δεν κάνει στάση πουθενά.
Περνάει απάτητα βουνά ζητώντας μια γωνιά να ξαποστάσει...
J’avais 12 ans
Je suis né du temps
Je suis sorti de l’oeuf
Et j’ai dit à ma mère : je sortirai
Pour voir le monde
J’ai terminé mes 18 (ans)
J’ai quitté mon paternel
Je pense que je n’avais pas d’amis
J’en ai terminé avec l’armée
Et je suis parti
J’ai pris un billet pour commencer un long voyage
Personne ne pars véritablement, si ca lui fait mal, il ne l’oublie pas
Le train de l’âme mystère ne s’arrête nulle part
Il passe par des montagnes (ferrées) en demandant un coin pour se reposer
Jusqu’au trente ans, j’ai trouvé
Une etape dans ma vie
J’ai senti un peu de certitude
Mais quelque chose m’a profondément rongé
Pour continuer
J’ai traversé des villes et villages
J’ai rencontré des hommes et des bêtes
Mes années sont devenues lourdes
Mais le cœur ne me disait pas
De revenir en arrière
J’ai pris un billet pour commencer un long voyage
Personne ne pars véritablement, si ca lui fait mal, il ne l’oublie pas
Le train de l’âme mystère ne s’arrête nulle part
Il passe par des montagnes (ferrées) en demandant un coin pour se reposer
Ήμουνα δώδεκα χρονών,
γέννημα θρέμμα των καιρών
Ότι είχα σκάσει απ’ τ’ αυγό
κι είπα στη μάνα μου θα βγω
Να δω τον κόσμο...
Έκλεισα τα δεκαοχτώ,
παράτησα το πατρικό.
Φίλους δεν είχα να σκεφτώ,
ξεμπέρδεψα με το στρατό
Και πήρα δρόμο...
Έβγαλα εισιτήριο μακρύ ταξίδι ξεκινά.
Κανείς δε φεύγει αληθινά, αν ότι τον πονά δεν το ξεχάσει.
Τρένο η ψυχή μυστήριο δεν κάνει στάση πουθενά,
Περνάει απάτητα βουνά ζητώντας μια γωνιά να ξαποστάσει...
Ως τα τριάντα είχα βρει
το βήμα μου μες τη ζωή
Ένιωσα λίγη σιγουριά,
μα κάτι μ’έτρωγε βαθιά
Να συνεχίσω...
Πέρασα πόλεις και χωριά,
γνώρισα ανθρώπους και θεριά.
Γίναν τα χρόνια μου βαριά,
μα δε μου πήγαινε καρδιά
Να κάνω πίσω...
Έβγαλα εισιτήριο μακρύ ταξίδι ξεκινά.
Κανείς δε φεύγει αληθινά, αν ότι τον πονά δεν το ξεχάσει.
Τρένο η ψυχή μυστήριο δεν κάνει στάση πουθενά.
Περνάει απάτητα βουνά ζητώντας μια γωνιά να ξαποστάσει...
J’avais 12 ans
Je suis né du temps
Je suis sorti de l’oeuf
Et j’ai dit à ma mère : je sortirai
Pour voir le monde
J’ai terminé mes 18 (ans)
J’ai quitté mon paternel
Je pense que je n’avais pas d’amis
J’en ai terminé avec l’armée
Et je suis parti
J’ai pris un billet pour commencer un long voyage
Personne ne pars véritablement, si ca lui fait mal, il ne l’oublie pas
Le train de l’âme mystère ne s’arrête nulle part
Il passe par des montagnes (ferrées) en demandant un coin pour se reposer
Jusqu’au trente ans, j’ai trouvé
Une etape dans ma vie
J’ai senti un peu de certitude
Mais quelque chose m’a profondément rongé
Pour continuer
J’ai traversé des villes et villages
J’ai rencontré des hommes et des bêtes
Mes années sont devenues lourdes
Mais le cœur ne me disait pas
De revenir en arrière
J’ai pris un billet pour commencer un long voyage
Personne ne pars véritablement, si ca lui fait mal, il ne l’oublie pas
Le train de l’âme mystère ne s’arrête nulle part
Il passe par des montagnes (ferrées) en demandant un coin pour se reposer