Thème 1451

Voici la suite des Paysans

Les niveaux les plus faibles pourront s'arrêter après la première phrase.
Les plus forts iront jusqu'au bout.


.
"Tuer pour tuer, dit Vaudoyer, il vaudrait mieux n'en tuer qu'un; mais là sans danger, et de manière à dégoûter tous les Arminacs du pays. 
-Lequel de ces brigands? demanda Laroche.
-Michaud, dit Courtecuisse; il a raison. Vaudoyer, il a grandement raison. Vous verrez que quand un garde aura été mis à l'ombre, on n'en trouvera pas facilement d'autres qui resteront au soleil à surveiller. Ils y sont le jour, mais c'est qu'ils y sont encore la nuit. C'est des démons, quoi!...
-Partout où vous allez, dit la vieille Tonsard, qui avait soixante-dix-huit ans et qui montra sa figure de parchemin, percée de mille trous et de deux yeux verts, ornée de ses cheveux d'un blanc sale qui sortaient par mèches de dessous un mouchoir rouge, partout où vous allez vous les trouvez, et ils vous arrêtent; ils regardent votre fagot, et s'il y avait une seule branche coupée, uns seule baguette de méchant coudrier, ils prendraient le fagot et vous feraient le verbal; ils l'ont bien dit. Ah! les gueux! Il n'y a pas à les attraper, et ils se défient de vous, ils vous ont bientôt fait délier votre bois... Ils sont là trois chiens qui ne valent pas deux liards; on les tuerait, ça ne ruinerait pas la France, allez."

Arminacs=Parisiens

"Όπως όπως, αν πρόκειται για σκοτωμό, είπε ο Βοδουαγιέ, καλύτερα να σκοτώσουμε μόνο έναν άνθρωπο, αλλά σ΄ αυτή την περίπτωση, χωρίς να κινδνέψουμε και ούτως ώστε να αποθαρρυνθούν όλοι οι Παριζιάνοι της χώρας.
-Ποιον απ΄ αυτούς τους ληστών; ρώτησε ο Λαρός.
-Το Μισό, είπε ο Κουρτεκυίς, έχει δίκιο ο Βοδουαγιέ, ακριβώς έχει δίκιο. Θα διαπιστώσετε ότι, αφού θα έχει αφανιστεί ένας φρουρός, δε θα βρεθεί κανένας να λιαστεί και να επιβλέψει. Είναι παρόντες τη μέρα, μα επίσης τη νύχτα. Είναι δαίμονες, έτσι δεν είναι;
-Όπου και να πάτε, είπε η γριά Τονσάρ, που είχε ηλικία εβδομήντα οχτώ χρονών, και έδειξε τη μορφή της, σαν περγαμηνή με χίλιες κοιλότητες και δύο πράσινα μάτια, στολισμένη με ασπρουλά μαλλιά , των οποίων ξεπρόβαλλαν τσουλούφια κάτω από ένα κόκκινο μαντήλι, λοιπόν, όπου και να πάτε, θα τους βρείτε, και σας συλλαμβάνουν. Κοιτάζουν το δεμάτι ξερόκλαδά σας, και  έλεγαν και φώναζαν ότι εάν τύχαινε να έχει μέσα μόνο έναν κομμένο κλάδο, μόνο μια βέργα από κακή λεπτοκαρυδιά, θα έπιαναν το δεμάτι και θα παίρνατε μια κλήση. Α! Τι απατεώνες που είναι! Είναι αδύνατο να τους εξαπατήσετε, και σε περίπτωση που δεν έχουν εμπιστοσύνη σ΄ εσάς, σας αναγκάζουν να λύσετε γρήγορα το δεμάτι . Στέκονται εκεί μπροστά σας, σαν τρία σκυλιά που δεν αξίζουν μια δεκάρα. Εάν τους σκοτώναμε, άντε, δε θα ήταν κατεστραμμένη η Γαλλία."

C'est bien dans l'ensemble Yves !

να κινδνέψουμε - να κινδυνέψουμε
ασπρουλά - ca ne se dit pas Yves - il existe le prénom Ασπρούλα -on peut traduire par άλουστα λευκά μαλλιά - blanc sale, s'ils sont sales - ou simplement par γκρίζα μαλλιά s'il s'agit de couleur