Thème 551

Le château de ma mère de Marcel Pagnol

Chapitre 6

Devant le seuil de la grotte, un pétélin vibrait au choc des gouttes, et perdait peu à peu ses feuilles luisantes. A droite et à gauche, nous entendions couler les ruisseaux, qui roulaient des graviers et des pierres, et bouillonnaient au bas de petites chutes invisibles.
Nous étions parfaitement à l'abri, et nous narguions les forces de l'orage, lorsque la foudre, sanglante et hurlante, frappa la barre tout près de nous et fit tomber tout un pan de roche.
Alors nous entendîmes craquer les troncs d'arbres que les blocs bondissants brisaient au passage, avant d'éclater, comme des coups de mine, sur le fond lointain du vallon.
Cette fois-là, je tremblai de peur, et je reculai vers le fond du couloir.
"C'est beau" me dit Lili.
Mais je vis bien qu'il n'était pas rassuré; il vint s'asseoir près de moi, et il reprit:
"C' est beau, mais c'est couillon.
-Est-ce que ça va durer longtemps?
-Peut-être une heure, mais pas plus."
Des filets d'eau commencèrent à tomber des fentes de la voûte ogivale, dont le sommet se perdait dans la nuit, puis un jet d'eau nous força à changer de place.

pétélin=térébinthe

Κεφάλαιο έκτο

Μπροστά στην είσοδο της σπηλιάς, οι σταγόνες, με το που ακουμπούσαν έναν τερέβινθο, τον έσειαν τόσο, που έπεφταν λίγο λίγο τα λαμπερά φύλλα του. Πέρα δώθε ακούγαμε τη ροή των ρεμάτων να παρασύρει χαλίκια και πέτρες, και το άφρισμα των νερών πιο κάτω, ύστερα από αόρετες πτώσεις.
Είμαστε καλά καλυμμένοι και κοροιδεύαμε τη δυναμή της καταιγίδας, όταν ο κεραυνός, ματωμένος και βουίζοντας, έπεσε εδώ κοντά μας, στον κρημνό και έριξε κάτω ένα μεγάλο κομμάτι βράχο.
Τότε άκουσαμε τους κορμούς να σπάνε στο πέρασμα των ογκολίθων που κατρακυλούσαν, πριν σκάσουν, όπως μια μίνα, στον πάτο του λαγκαδιού.
Αυτή εδώ τη φορά, έτρεμα από το φόβο μου και έκανα πίσω, μέσα στη σπηλιά.
"Πολύ ωραία!" μου είπε ο Λιλί.
Κατάλαβα όμως την ανησυχία του, όταν ήρθε να καθίσει κοντά μου, και επανέλαβε:
"Πολύ ωραία, μα έτσι τα έφερε η κακιά ώρα.
-Λες να θα βρέξει πολλή ώρα;
-Μπορεί ακόμη μια ώρα, όχι πιο πολύ."
Από τα αυλάκια του αψιδωτού θόλου, που η κορφή του χανόταν στο σκότος, άρχισαν να πέφτουν ρεματάκια, και μετά μας αναγκάσε να αλλάξουμε θέση ένα πιτσίλισμα.

C'est bien Yves!

κοροιδεύαμε - κοροϊδεύαμε
τη δυναμή της - τη δύναμή της
άκουσαμε - ακούσαμε
μας αναγκάσε - μας ανάγκασε

Hélène, je suis excusable pour toutes ces fautes, je venais, la veille, de me faire opérer du deuxième oeil, aujourd'hui ça va beaucoup mieux. Et je n'ai plus besoin, apparemment, de mettre des lunettes pour voir de près.