Όταν παντρεύτηκε ο μοναχογιός του, ο πατέρας του έδωσε τη ψιλή κυριότητα του σπιτιού του. Τον αγαπούσε πολύ και συνήλθε πάρα πολύ αργά μετά από τον θάνατό του στον πόλεμο, όπου είχε χτυπηθεί θανάσιμα από το μυδράλιο. Τόσο μάλλον που άφηνε τρία παιδιά ορφανά από πατέρα και μια χήρα. Αλλά αυτή, ξαναπαντρεμένη, ήθελε την πλήρη κυριότητα του σπιτιού και κατέθεσε μήνυση στον πεθερό της που την απειλούσε να τη διώξει. Στο δικαστήριο, η χήρα φορούσε μια ωραία διανθή φούστα και ο πατέρας τα μαύρα του. Ο πρόεδρος είπε:"Εγέρθητε!". Οι δικαστές ,εχέφρονες άνθρωποι του λαού, έδωσαν την ψήφο Αθηνάς: Δεδομένου ότι η εναντιότητα είναι η λυδία λίθος της φιλίας, είστε καταδικασμένοι όλοι τους να ζούνε μαζί στο ίδιο σπίτι. Ο πρωτοτόκος γιος του νεκρού, μόλις ενηλικιωθεί, θα κληρονομήσει το σπίτι.
Lorsque son fils unique se maria, le père lui donna le droit d'usufruit de sa maison. il l'aimait beaucoup et se remit très, très lentement de sa mort à la guerre, où il avait été touché mortellement par la mitraille. D'autant plus qu'il laissait trois enfants orphelins de père et une veuve. Or celle-ci, remariée, réclama la nue- propriété et l'usufruit de la maison et porta plainte contre son beau-père qui menaçait de la chasser. Au tribunal, la veuve portait une belle jupe très fleurie et le père ses habits de deuil. Le président dit: "Levez-vous!". Les juges, des gens judicieux du peuple, donnèrent le verdict définitif:" Vu que l'adversité est la pierre de touche de l'amitié, vous êtes tous condamnés à vivre ensemble sous le même toit. Dès que le fils aîné du défunt sera majeur, il héritera de la maison."
Accueil
