Μεγάλη ήταν η θαλασσοτάραχη και το πλοίο, όλο πρόνευση, χόρευε στα κύματα σαν καρυδότσουφλο. Ο γιατρός, στη μονόκλινη του καμπίνα, εξέταζε τη πληγή του λοστρόμου που δεν ήθελε να κλείσει. Πριν από ένα μήνα, το πόδι του είχε σκοντάψει σε παλιοσίδερο, στο κατάστρωμα, και δεν έβλεπε κανείς ακόμη εφελκίδα. Ενώ ο γιατρός καθάριζε τη πληγή, χύνοντας αργά επάνω βρασμένο νερό με δοχείο από νεάργυρο, ο άλλος σκεπτόταν πως, εκείνη την ώρα, έπρεπε να πάει στα ώνια στο χωριό η γυναίκα του. Μακάρι να ήταν κοντά της και να της μλήσει μια στιγμή κατά μόνας! Ξαφνικά ο γιατρός τον προσγείωσε στην πραγματικότητα :
"Τώρα η γη βρίσκεται στο αφήλιο, μπορεί να είναι η αιτία που δε σχηματίστηκε ακόμη το κακάδι.
-Μάλλον, η αρμύρα, αποκρίθηκε ο λοστρόμος, που βγήκε έξω και, από το θωρακείο, έριξε μια ματιά στην ταραγμένη θάλασσα. Το βένθος, δεν το νοιάζει, η φουρτούνα. Είναι μακριά, σκέφτηκε.
Forte était la tempête et le bateau, qui tanguait terriblement, dansait comme une coquille de noix sur les vagues. Le médecin, dans sa cabine à une couchette, examinait la blessure du maître d'équipage qui tardait à se cicatriser. Il y a un mois, son pied avait heurté une ferraille, sur le pont, et on ne voyait pas encore de croûte. Tandis que le médecin nettoyait la plaie, en versant lentement dessus de l'eau bouillie avec un récipient en argentan, l'autre songeait que, à cet instant, sa femme devait aller faire ses courses au village. Si seulement il pouvait être près d'elle et lui parler un petit moment seul à seul! Subitement le docteur le ramena à la réalité:
"En ce moment la terre se trouve en aphélie, peut-être que c'est pour cela que la croûte ne s'est pas encore formée.
-C'est plutôt le sel, reprit le maître d'équipage,"qui sortit et, du bastingage, jeta un coup d'oeil sur la mer déchaînée. Le benthos, lui, il s'en fiche de la tempête. Il est loin d'ici, pensa-t-il.