Accueil
ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΑΠΟΛΛΩΝΑ
Απαγγέλει ο Ραδάμανθυς Αναστασάκης.
Ἐπεξεργασία & Δημιουργία ταινίας : Ἑλένη Κεμικτσή
Ἐλθέ, μάκαρ Παιάν, Τιτυοκτόνε, Φοῖβε Λυκωρεῦ,
Μεμφῖτ', ἀγλαότιμε, ἰήιε, ὀλβιοδῶτα,
χρυσολύρη, σπερμεῖε, ἀρότριε, Πύθιε, Τιτάν,
Γρύνειε, Σμινθεῦ, Πυθοκτόνε, Δελφικέ, μάντι,
ἄγριε, φωσφόρε δαῖμον, ἐράσμιε, κύδιμε κοῦρε,
Μουσαγέτα, χαροποιέ, ἑκηβόλε, τοξοβέλεμνε,
Βράγχιε καὶ Διδυμεῦ, ἑκάεργε, Λοξία, ἁγνέ,
Δήλι' ἄναξ, πανδερκὲς ἔχων φαεσίμβροτον ὄμμα,
χρυσοκόμα, καθαρὰς φήμας χρησμούς τ' ἀναφαίνων•
κλῦθί μευ εὐχομένου λαῶν ὕπερ εὔφρονι θυμῶι•
τόνδε σὺ γὰρ λεύσσεις τὸν ἀπείριτον αἰθέρα πάντα
γαῖάν τ' ὀλβιόμοιρον ὕπερθέ τε καὶ δι' ἀμολγοῦ
νυκτὸς ἐν ἡσυχίαισιν ὑπ' ἀστεροόμματον ὄρφνην
ῥίζας νέρθε δέδορκας, ἔχεις δέ τε πείρατα κόσμου
παντός• σοὶ δ' ἀρχή τε τελευτή τ' ἐστὶ μέλουσα,
παντοθαλής, σὺ δὲ πάντα πόλον κιθάρηι πολυκρέκτωι
ἁρμόζεις, ὁτὲ μὲν νεάτης ἐπὶ τέρματα βαίνων,
ἄλλοτε δ' αὖθ' ὑπάτην, ποτὲ Δώριιον εἰς διάκοσμον
πάντα πόλον κιρνὰς κρίνεις βιοθρέμμονα φῦλα,
ἁρμονίηι κεράσας τὴν παγκόσμιον ἀνδράσι μοῖραν,
μίξας χειμῶνος θέρεός τ' ἴσον ἀμφοτέροισιν,
εἰς ὑπάτας χειμῶνα, θέρος νεάταις διακρίνας,
Δώριον εἰς ἔαρος πολυηράτου ὥριον ἄνθος.
ἔνθεν ἐπωνυμίην σε βροτοὶ κλήιζουσιν ἄνακτα,
Πᾶνα, θεὸν δικέρωτ', ἀνέμων συρίγμαθ' ἱέντα•
οὕνεκα παντὸς ἔχεις κόσμου σφραγῖδα τυπῶτιν.
κλῦθι μάκαρ, σώζων μύστας ἱκετηρίδι φωνῆι.
Ἀπόδοσις:
Ἔλα, μακάριε Παιᾶνα, ποὺ σκότωσες τὸν Τιτυό, Φοῖβε Λυκωρέα,
Μεμφίτη, ποὺ τιμᾶσαι λαμπρά, ἐπικαλούμενε μὲ κραυγή, ποὺ παρέχεις εὐτυχία, ποὺ ἔχεις χρυσὴ λύρα, ἐλεγκτὴ τῶν σπόρων, προστάτη τῶν καλλιεργητῶν, Πύθιε, Τιτᾶνα, Γρύνειε, Σμινθέα*, φονιὰ τοῦ Πύθωνα, Δελφικέ, μάντη, ἄγριε, θεὲ ποὺ φέρνεις τὸ φῶς, ἀγαπητέ, ἔνδοξε νέε,
ἡγέτη τῶν Μουσῶν, χαρμόσυνε (ἢ χοροποιέ), μακροβόλε (μακροσαγιτάρη), τοξοβόλε, Βράγχιε καὶ Διδυμέα, ποὺ ἐνεργεῖς ἀπὸ μακριά, Λοξία, ἁγνέ, βασιλιὰ τῆς Δήλου, ποὺ τὸ μάτι σου ποὺ φωτίζει τοὺς ἀνθρώπους παρατηρεῖ τὰ πάντα, ἐσὺ μὲ τὴ χρυσὴ κόμη, ποὺ δίνεις προφητικοὺς καθαροὺς λόγους καὶ χρησμούς, ἄκουσε τὴν προσευχή μου ὑπὲρ τῶν λαῶν μὲ καλοπροαίρετη καρδιὰ• γιατί ἐσὺ βλέπεις ὅλον αὐτὸν τὸν ἀπέραντο αἰθέρα καὶ ἀπὸ πάνω τὴν εὐτυχισμένη γῆ καὶ κατὰ τὴ μοναχικὴ νύχτα ἐν ὥρᾳ ἡσυχίας κάτω ἀπὸ τὸ σκοτάδι ποὺ ἔχει γιὰ μάτια τὰ ἄστρα, βλέπεις τὶς ρίζες ἀπὸ χαμηλὰ (τὰ θεμέλια), καὶ ἔχεις τὰ πέρατα τοῦ κόσμου ὅλου• ἐσὺ φροντίζεις γιὰ τὴν ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ποῦ κάνεις τὰ πάντα νὰ ἀνθίζουν, ἐσὺ κάθε πόλο μὲ τὴν κιθάρα ποὺ ἔχει μεγάλο ἦχο συναρμόζεις, ἄλλοτε βαδίζων πρὸς τὰ τέρματα τῆς νεάτης (τῆς κατώτατης χορδῆς), ἄλλοτε πάλι πρὸς τὴν ὑπάτη (τὴν ψηλότατη χορδή), ἄλλοτε στὴ Δώρια διακόσμηση (διάταξη) συμμειγνύων κάθε πόλο διαχωρίζεις τὰ διατηρούμενα στὴ ζωὴ φῦλα, συγκεράσας μέσῳ τῆς ἁρμονίας τὴν παγκόσμια μοῖρα τῶν ἀνθρώπων, ποὺ ἀνέμειξες ἐξίσου καὶ μὲ τὰ δύο (καὶ μὲ τὴ νεάτη καὶ μὲ τὴν ὑπάτη) τὸ χειμῶνα καὶ τὸ καλοκαῖρι, ποὺ διαχώρισες τὸ χειμῶνα στὶς ὑπατὲς καὶ τὸ καλοκαῖρι μὲ τὶς νεάτες καὶ σχημάτισες τὸ ὡραῖο Δώριο (Δωρικὸ) ἄνθος τοῦ πολυαγαπημένης ἄνοιξης. Ἀπὸ αὐτὸ οἱ ἄνθρωποι σὲ καλοῦν μὲ τὴν ἐπωνυμίαν ἄνακτα (βασιλιὰ) Πάνα, θεὸ μὲ δύο κέρατα, ποὺ ἀφήνεις τὰ σφυρίγματα τῶν ἀνέμων• γὶ αὐτὸ ἔχεις τὴ σφραγῖδα ποὺ δίνει τὸν τύπο σὲ ὅλο τὸν κόσμον. Ἄκουσε μὲ μακάριε, σῴζοντας τοὺς μυημένους μὲ τὴν ἱκετευτικὴ φωνή.
