Thème 816

Voici la suite des paysans



Son nom indique assez un talent héréditaire. Au fond des campagnes, il existe des priviléges obtenus et maintenus avec autant d’art qu’en déploient les commerçants pour s’attribuer les leurs. Un jour, en se promenant, madame entendit Tonsard, garçon bien découplé, disant : " Il me suffirait pourtant d’un arpent de terre pour vivre, et pour vivre heureusement ! " Cette bonne fille, habituée à faire des heureux, lui donna cet arpent de vignes en avant de la porte de Blangy, contre cent journées (délicatesse peu comprise !) en lui permettant de rester aux Aigues, où il vécut avec les gens auxquels il parut être le meilleur garçon de la Bourgogne




Afin de permettre aux niveaux plus faibles de participer au thème.
La phrase à traduire -- ------- priviléges obtenus ---
Les plus forts iront jusqu’au bout

Το οικογενειακό του όνομα δείχνει αρκετά ένα κληρονομικό ταλέντο. Στα βάθη των υπαίθριων περιοχών, υπάρχουν προνόμια, αποκτημένα και διατηρημένα με τόση επιδεξιότητα, όση επιδεικνύουν οι έμποροι για να πάρουν τα δικά τους. Κάποτε, η κυρία , ενώ έκανε βόλτα, άκουσε τον Τονσάρ, έναν εύσωμο νεαρό, να λέει : "Θα μου έφθανε όμως ένα στρέμμα για να τα βγάλω πέρα και για να περάσω σαν πασάς!" Αυτό το γενναιόδωρο κορίτσι, που συνήθιζε να κάνει ευτυχισμένους τους άλλους, του έδωσε αυτό το στρέμμα αμπελιού πριν από τη θύρα του Μπλανζύ, με αντάλλαγμα εκατόν μεροκάματα (καλόσυνη και ευγένεια μάλλον ακατανόητες γι΄ αυτόν!), εφόσον του επέτρεπε να παραμείνει στις Αιγκ, όπου έζησε μαζί με τους ανθρώπους που τους φάνηκε ότι ήταν το καλύτερο αγόρι της Βουργουνδίας.

Yves c’est bien dans l’ensemble

Στα βάθη των υπαίθριων περιοχών – Ca se comprend mais ne va trop en grec – par contre Στα βάθη των αιώνων (των ωκεανών) là oui




Voici une autre proposition

Το όνομά του μαρτυράει μια κληρονομική ικανότητα- Στις επαρχίες υπάρχουν προνόμια που διατηρούνται με τον ίδιο πείσμα που επιδεικνύουν οι έμποροι για τα δικά τους.
Μια μέρα ενώ έκανε περίπατο η κυρία άκουσε τον Τονσάρ, ένα καλοφτιαγμένο παιδί να λέει : «Μου αρκεί ένα στρέμμα γης για να ζήσω, και μάλιστα πανευτυχής!»
Αυτό το κορίτσι που είχε συνηθίσει να κάνει ευτυχισμένους ανθρώπους, του δώρισε ένα στρέμμα αμπέλι μπροστά από την πύλη του Μπλανσί, με αντάλλαγμα εκατό μεροκάματα (λεπτή χειρονομία που δεν εκτιμήθηκε όσο έπρεπε) πράγμα που του επέτρεψε να παραμείνει στις Αιγκ όπου έζησε με ανθρώπους της αρεσκείας του και για τους οποίους είχαν την εντύπωση πως ήταν το καλύτερο παιδί της Βουργουνδίας.