Thème 1164

**Yves** Mer 31 Juil - 23:14

Yves: Modérateur; Messages : 4103
Date d'inscription : 17/04/2012
Age : 85
Localisation : France (Drôme) et Péloponnèse

Message n°1

Thème 1164

Yves Mer 31 Juil - 23:14

Le temps des secrets de Marcel Pagnol
Chapitre 23 (fin)

Alors, je remarquai, sur le marbre fendu de la cheminée, une tasse ébréchée au fond de laquelle un sucre peu soluble avait laissé des reflets poisseux. Il manquait une aiguille à la pemdule de corne, le grand miroir vénitien reflétait des brumes jaunâtres, piquetées d'étoiles noires; le précieux tapis de table n'était qu'une vaste loque, constellée d'accrocs chevelus, et la reine s'appelait Isabelle Cassignol...
Je sentis que j'étais ruiné, et la chasse d'eau gronda de nouveau.
Alors, je sautai par la fenêtre, et je pris la fuite sous la pluie.

Chapitre 24

Dans mon désarroi, je courus chez Lili.
Comme j'arrivais à l'aire, un rayon de soleil perça brutalement les nuages, et se planta comme une flèche sur le sommet de la Tête-Rouge. L'immense troupeau des brumes vint se déchirer contre cette barre d'or, puis s'éloigna, de part et d'autre d'un triangle d'azur qui s'élargissait à vue d'oeil.

ébréché(e) = tasse ou objet auquel il manque un petit morceau.

Dernière édition par Yves le Jeu 1 Aoû - 2:53, édité 1 fois

**Yves** Mer 31 Juil - 23:51

Yves

Yves: Modérateur; Messages : 4103
Date d'inscription : 17/04/2012
Age : 85
Localisation : France (Drôme) et Péloponnèse

Message n°2

Η ώρα των μυστικών

Yves Mer 31 Juil - 23:51

Κεφάλαιο εικοστό τρίτο

Τότε ξεχώρισα στο σχιστό μάρμαρο του τζακιού, ένα ξεφτισμένο φλιτζάνι, στο βάθος του οποίου είχε αφήσει παχύρρευστες ανταύγειες σχεδόν αδιάλυτη ζάχαρη. Εκτός τούτου έλειπε ένας δείκτης στο κεράτινο εκκρεμές και ο μεγάλος βενετσιάνικος καθρέφτης αντανακλούσε κιτρινωπές καταχνιές με διεσπαρμένα μαύρα αστέρια, μου φάνηκε επίσης μόνο μεγάλο κουρέλι το πολύτιμο χαλί, γεμάτο τριχωτά ξέφτια, και η βασίλισσα ονομαζόταν η Ισαβέλλα Κασινιόλ. Αισθάνθηκα κατεστραμμένος, όταν βρόντησε πάλι το καζανάκι. Επ΄ αυτού δρασκέλισα το παράθυρο και, ενώ έβρεχε, το έβαλα στα πόδια.

Κεφάλαιο εικοστό τέταρτο

Έτρεξα αναστατωμένος μέχρι το σπίτι του Λιλί. Με το που έφθασα στο αλώνι, μια ακτίνα ηλίου διαπέρασε απότομα τα σύννεφα και στήθηκε σαν βέλος στην κορυφή της Κόκκινης Κεφαλής. Η απέραντη ομάδα των καταχνιών ήρθε να σχιστεί, σε επαφή με αυτήν τη ράβδο χρυσού, και απομακρύνθηκε, αφήνοντας χώρο σ΄ ένα κυανό τρίγωνο, που φάρδαινε ολοταχώς.