https://www.youtube.com/watch?v=rCSmMJ4YIXo
Δειλινά
Crépuscules
Στίχοι: Τάκης Μουσαφίρης
Μουσική: Τάκης Μουσαφίρης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος
Όταν ο ήλιος ξεψυχάει
και ο εσπερινός χτυπάει
τι είναι εκείνο που με τρώει λίγο λίγο
κι όλο σκέφτομαι κι όλο σκέφτομαι
κι όλο θέλω να φύγω
Quand le soleil décline (rend l'âme)
Et que l'Angelus sonne
Qui est-il celui là qui m'engloutit (me mange) petit à petit
Et je pense sans cesse et je pense sans cesse
Que je veux seulement partir
Δειλινά σαν τα μαχαίρια
δειλινά που σε πεθαίνουν
μοναχά τα δυο σου χέρια
μ' ανασταίνουν
Δειλινά σαν τα μαχαίρια
δειλινά που σε πεθαίνουν
μοναχά τα δυο σου χέρια
μ' ανασταίνουν
Des crépuscules comme les couteaux
Des soirs qui te tuent
Tes 2 mains, seules, me ressuscitent
2 x
Όταν ο ήλιος χαμηλώνει
και η σκιά μου μεγαλώνει
τι είν' εκείνο που με σβήνει λίγο λίγο
κι όλο σκέφτομαι, κι όλο σκέφτομαι
κι όλο θέλω να φύγω
Quand le soleil descend
et que mon ombre s'allonge
Qui est-il celui-là qui m'efface petit à petit
Et je pense sans cesse et je pense sans cesse
Que je veux seulement partir
Δειλινά σαν τα μαχαίρια
δειλινά που σε πεθαίνουν
μοναχά τα δυο σου χέρια
μ' ανασταίνουν
Δειλινά σαν τα μαχαίρια
δειλινά που σε πεθαίνουν
μοναχά τα δυο σου χέρια
μ' ανασταίνουν
Des crépuscules comme les couteaux
Des soirs qui te tuent
Tes 2 mains, seules, me ressuscitent
2 x
Hélène :
Juste ici un petit détail :
τι είναι εκείνο που με τρώει λίγο λίγο
Qu’est-ce qui (quelle est la chose qui) me dévore peu à peu
τι είν' εκείνο που με σβήνει λίγο λίγο
Quelle est la chose qui m’éteint peu à peu
Δειλινά
Crépuscules
Στίχοι: Τάκης Μουσαφίρης
Μουσική: Τάκης Μουσαφίρης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος
Όταν ο ήλιος ξεψυχάει
και ο εσπερινός χτυπάει
τι είναι εκείνο που με τρώει λίγο λίγο
κι όλο σκέφτομαι κι όλο σκέφτομαι
κι όλο θέλω να φύγω
Quand le soleil décline (rend l'âme)
Et que l'Angelus sonne
Qui est-il celui là qui m'engloutit (me mange) petit à petit
Et je pense sans cesse et je pense sans cesse
Que je veux seulement partir
Δειλινά σαν τα μαχαίρια
δειλινά που σε πεθαίνουν
μοναχά τα δυο σου χέρια
μ' ανασταίνουν
Δειλινά σαν τα μαχαίρια
δειλινά που σε πεθαίνουν
μοναχά τα δυο σου χέρια
μ' ανασταίνουν
Des crépuscules comme les couteaux
Des soirs qui te tuent
Tes 2 mains, seules, me ressuscitent
2 x
Όταν ο ήλιος χαμηλώνει
και η σκιά μου μεγαλώνει
τι είν' εκείνο που με σβήνει λίγο λίγο
κι όλο σκέφτομαι, κι όλο σκέφτομαι
κι όλο θέλω να φύγω
Quand le soleil descend
et que mon ombre s'allonge
Qui est-il celui-là qui m'efface petit à petit
Et je pense sans cesse et je pense sans cesse
Que je veux seulement partir
Δειλινά σαν τα μαχαίρια
δειλινά που σε πεθαίνουν
μοναχά τα δυο σου χέρια
μ' ανασταίνουν
Δειλινά σαν τα μαχαίρια
δειλινά που σε πεθαίνουν
μοναχά τα δυο σου χέρια
μ' ανασταίνουν
Des crépuscules comme les couteaux
Des soirs qui te tuent
Tes 2 mains, seules, me ressuscitent
2 x
Hélène :
Juste ici un petit détail :
τι είναι εκείνο που με τρώει λίγο λίγο
Qu’est-ce qui (quelle est la chose qui) me dévore peu à peu
τι είν' εκείνο που με σβήνει λίγο λίγο
Quelle est la chose qui m’éteint peu à peu