Accueil
Ένα κείμενο από τον Χρίστο Γ. Παπαδόπουλο :
http://www.poiein.gr/archives/23533/index.html
"«Παρουσίασις του Έρωτος» 1
Χθες περπατώντας σε μια συνοικία απόκεντρη, πέρασα κάτω από το σπίτι που έμπαινα σαν ήμουν νέος πολύ. Εκεί το σώμα μου είχε λάβει ο Έρως με την εξαίσια του ισχύν.2 Μέσα στον έκλυτο της νεότητός μου βίο μορφώνονταν βουλές της ποιήσεώς μου, σχεδιάζονταν της τέχνης μου η περιοχή.3 Χαρά και μύρο της ζωής μου η μνήμη των ωρών που ηύρα και που κράτηξα την ηδονή ως την ήθελα. Χαρά και μύρο της ζωής μου εμένα, που αποστράφηκα την κάθε απόλαυσιν ερώτων της ρουτίνας.4
Ξυπνά του σώματος η μνήμη, κ’ επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα·5 Θάθελα αυτήν την μνήμη να την πω…Μα έτσι εσβύσθη πια… σαν τίποτε δεν απομένει —γιατί μακρυά, στα πρώτα εφηβικά μου χρόνια κείται. 6 Aς αφεθώ σ’ αυτήν.Ξέρει να σχηματίσει μορφήν της Καλλονής· σχεδόν ανεπαισθήτως τον βίον συμπληρούσα, συνδυάζουσα εντυπώσεις, συνδυάζουσα τες μέρες.7
Η κάμαρα ήταν πτωχική και πρόστυχη, κρυμένη επάνω από την ύποπτη ταβέρνα.
Aπ’ το παράθυρο φαίνονταν το σοκάκι, το ακάθαρτο και το στενό. Aπό κάτω ήρχονταν η φωνές κάτι εργατών που έπαιζαν χαρτιά και που γλεντούσαν. 8 Πλάι στο παράθυρο ήταν το κρεββάτι που αγαπηθήκαμε τόσες φορές.9 Μια λάμπα πετρελαίου μόλις το φώτιζε.10 Κ’ εκεί στο λαϊκό, το ταπεινό κρεββάτι είχα το σώμα του έρωτος, είχα τα χείλη τα ηδονικά και ρόδινα της μέθης 11 Την κάμαρην αυτή, πόσο καλά την ξέρω. Τώρα νοικιάζονται κι αυτή κ’ η πλαγινή για εμπορικά γραφεία. Όλο το σπίτι έγινε γραφεία μεσιτών, κ’ εμπόρων, κ’ Εταιρείες.12
Κοντά στην πόρτα εδώ ήταν ο καναπές, κ’ εμπρός του ένα τουρκικό χαλί· σιμά το ράφι με δυο βάζα κίτρινα. Δεξιά· όχι, αντικρύ, ένα ντολάπι με καθρέπτη.13 Μα ο παλαιός καθρέπτης που είχε δει και δει, κατά την ύπαρξίν του την πολυετή, χιλιάδες πράγματα και πρόσωπα. Μα ο παλαιός καθρέπτης τώρα χαίρονταν, κ’ επαίρονταν που είχε δεχθεί επάνω του την άρτιαν εμορφιά για μερικά λεπτά. 14
Κ’ είδα τ’ ωραίο σώμα που έμοιαζε σαν απ’ την άκρα πείρα του να τώκαμεν ο Έρως —πλάττοντας τα συμμετρικά του μέλη με χαρά· υψώνοντας γλυπτό το ανάστημα· πλάττοντας με συγκίνησι το πρόσωπο κι αφίνοντας απ’ των χεριών του το άγγιγμα ένα αίσθημα στο μέτωπο, στα μάτια, και στα χείλη 15
Πέρασ’ ο έρως στην ιδεώδη σάρκα του. Στη σάρκα του που είναι όλο καλλονή
η θέρμη πέρασεν η ερωτική· χωρίς αστείαν αιδώ για την μορφή της απολαύσεως 16. Απλό και γνήσιο του έρωτος παιδί, που άνω απ’ την τιμή, και την υπόληψί του έθεσε ανεξετάστως της καθαρής σαρκός του την καθαρή ηδονή. 17
Την εμορφιά έτσι πολύ ατένισα, που πλήρης είναι αυτής η όρασίς μου. Γραμμές του σώματος. Κόκκινα χείλη. Μέλη ηδονικά. Μαλλιά σαν από αγάλματα ελληνικά παρμένα·18
Μέσα στον φόβο και στες υποψίες, με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,19 Μόλις θυμούμαι πια τα μάτια· ήσαν, θαρρώ, μαβιά…A ναι, μαβιά· ένα σαπφείρινο μαβί.20 Απόγευμα η ώρα τέσσερες, είχαμε χωρισθεί για μια εβδομάδα μόνο. Αλλοίμονον, η εβδομάς εκείνη έγινε παντοτινή. 21 Δεν τα ηύρα πια ξανά — τα τόσο γρήγορα χαμένα ,τα ποιητικά τα μάτια, το χλωμό το πρόσωπο στο νύχτωμα του δρόμου . 22
Μια απήχησις των ημερών της ηδονής, μια απήχησις των ημερών κοντά μου ήλθε. 23
Δεν εδεσμεύθηκα. Τελείως αφέθηκα κ’ επήγα. Στες απολαύσεις, που μισό πραγματικές,
μισό γυρνάμενες μες στο μυαλό μου ήσαν.24 Πρόσωπα της αγάπης, όπως τάθελεν η ποίησίς μου μες στες νύχτες της νεότητός μου, μέσα στες νύχτες μου, κρυφά, συναντημένα .25
Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες εκείνων που πεθάναν, ή εκείνων που είναι για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.26 Ήχοι από την πρώτη ποίησι της ζωής μας 27 Το μόνο που με σώζει.
Σαν εμορφιά διαρκής, σαν άρωμα που επάνω στην σάρκα μου έχει μείνει 28 Aύριο, μεθαύριο, ή με τα χρόνια θα γραφούν οι στίχ’ οι δυνατοί που εδώ ήταν η αρχή των. 29
Έφερ’ ως τίτλον, «Παρουσίασις του Έρωτος». Πλην μάλλον ήρμοζε, «—του έρωτος των άκρως αισθητών». 30
Έφηβοι τώρα τους δικούς του στίχους λένε. Στα μάτια των τα ζωηρά περνούν η οπτασίες του. Το υγιές, ηδονικό μυαλό των,η εύγραμμη, σφιχτοδεμένη σάρκα των, με την δική του έκφανσι του ωραίου συγκινούνται. 31
ΠΗΓΕΣ-ΠΟΙΗΜΑΤΑ
1 Σ ένα βιβλίο παληό
2 Κάτω απ το σπίτι
3 νόησις
4 ηδονή
5 επέστρεφε
6 μακριά
7 Εκόμισα εις την τέχνην
8 Μια νύχτα
9 Ο ήλιος του απογευματος
10 Να μείνει
11 Μια νύχτα
12 Ο ηλιος του απογευματος
13 Ο ήλιος του απογευματος
14 Ο καθρεπτης στην είσοδο
15 Στου καφενείου την είσοδο
16 Ήλθε για να διαβάσει
17 Μερες του 1896
18 Έτσι πολύ ατένισα
19 τελειωμένα
20 μακριά
21 Ο ήλιος του απογευματος
22 Μερες του1903
23 Εν εσπέρα
24 επήγα
25 Έτσι πολύ ατένισα
26 φωνές
27 φωνές
28 Μεσα στα καπηλειά
29 Η αρχή των
30 Σ ένα βιβλίο παληό
31 Πολύ σπανίως
***
ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗ
Τον είδα που περπάταγε να πάει στο καλό του,
Τον πήγαιναν τα βήματα κι ο δρόμος ανοιχτός
Τι σταυρουδάκι φόραγε τις νύχτες στο λαιμό του
Και του ‘μεινε η συνήθεια να περπατά σκυφτός.
Τον είδα ή μου φάνηκε;
Δεν ξέρω, μη ρωτάτε.
Αλήθεια ήταν; Όνειρο;
Δεν ξέρω να σας πω
Τον είδα κρυφοκοίταγε απ’ των ματιών τις άκρες
τ’ αδέσποτα που τρέχανε ξωπίσω του κι αυτά.
«Ποιος έρωτας τα έμαθε να τρέφονται με σάρκες;»
Παραμιλούσε κι έλεγε κοιτώντας τα, κλεφτά.
Τον είδα ή μου φάνηκε;
Δεν ξέρω, μη ρωτάτε.
Αλήθεια ήταν; Όνειρο;
Δεν ξέρω να σας πω
Τον είδα και τον έβλεπα μέχρι τα χτες ακόμα
Τη μια στην Αλεξάνδρεια, την άλλη Πειραιά.
Από την Πόλη φύλαγε μια σακουλίτσα χώμα
Για τα σκουλήκια αντίδωρο του κόσμου τα σκαιά.
Τον είδα ή μου φάνηκε;
Δεν ξέρω, μη ρωτάτε.
Αλήθεια ήταν; Όνειρο;
Δεν ξέρω να σας πω"
------------------------------------
H ανασύνθεση αποσπασμάτων από αναγνωρισμένα ποιήματα του και οι στίχοι «Εις μνήμη Κ.Π.Καβάφη» από τον Χρίστο Γ. Παπαδόπουλο, Διευθυντής του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου Καϊρου, μέλος της οργανωτικής επιτροπής των 13ων Καβαφείων που θα γίνουν τον Δεκέμβριο του 2013 σε Κάιρο και Αλεξάνδρεια και στιχουργός.
Α’ δημοσίευση: 4ο τευχος του Λεξηtanil, το περιοδικο των ασκουμενων συγγραφεων το οποίο εκδιδεται απο το Μεταπτυχιακο Προγραμμα Σπουδων Δημιουργικής Γραφής του Πανεπιστημιου Δυτικης Μακεδονίας
http://www.poiein.gr/archives/23533/index.html
"«Παρουσίασις του Έρωτος» 1
Χθες περπατώντας σε μια συνοικία απόκεντρη, πέρασα κάτω από το σπίτι που έμπαινα σαν ήμουν νέος πολύ. Εκεί το σώμα μου είχε λάβει ο Έρως με την εξαίσια του ισχύν.2 Μέσα στον έκλυτο της νεότητός μου βίο μορφώνονταν βουλές της ποιήσεώς μου, σχεδιάζονταν της τέχνης μου η περιοχή.3 Χαρά και μύρο της ζωής μου η μνήμη των ωρών που ηύρα και που κράτηξα την ηδονή ως την ήθελα. Χαρά και μύρο της ζωής μου εμένα, που αποστράφηκα την κάθε απόλαυσιν ερώτων της ρουτίνας.4
Ξυπνά του σώματος η μνήμη, κ’ επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα·5 Θάθελα αυτήν την μνήμη να την πω…Μα έτσι εσβύσθη πια… σαν τίποτε δεν απομένει —γιατί μακρυά, στα πρώτα εφηβικά μου χρόνια κείται. 6 Aς αφεθώ σ’ αυτήν.Ξέρει να σχηματίσει μορφήν της Καλλονής· σχεδόν ανεπαισθήτως τον βίον συμπληρούσα, συνδυάζουσα εντυπώσεις, συνδυάζουσα τες μέρες.7
Η κάμαρα ήταν πτωχική και πρόστυχη, κρυμένη επάνω από την ύποπτη ταβέρνα.
Aπ’ το παράθυρο φαίνονταν το σοκάκι, το ακάθαρτο και το στενό. Aπό κάτω ήρχονταν η φωνές κάτι εργατών που έπαιζαν χαρτιά και που γλεντούσαν. 8 Πλάι στο παράθυρο ήταν το κρεββάτι που αγαπηθήκαμε τόσες φορές.9 Μια λάμπα πετρελαίου μόλις το φώτιζε.10 Κ’ εκεί στο λαϊκό, το ταπεινό κρεββάτι είχα το σώμα του έρωτος, είχα τα χείλη τα ηδονικά και ρόδινα της μέθης 11 Την κάμαρην αυτή, πόσο καλά την ξέρω. Τώρα νοικιάζονται κι αυτή κ’ η πλαγινή για εμπορικά γραφεία. Όλο το σπίτι έγινε γραφεία μεσιτών, κ’ εμπόρων, κ’ Εταιρείες.12
Κοντά στην πόρτα εδώ ήταν ο καναπές, κ’ εμπρός του ένα τουρκικό χαλί· σιμά το ράφι με δυο βάζα κίτρινα. Δεξιά· όχι, αντικρύ, ένα ντολάπι με καθρέπτη.13 Μα ο παλαιός καθρέπτης που είχε δει και δει, κατά την ύπαρξίν του την πολυετή, χιλιάδες πράγματα και πρόσωπα. Μα ο παλαιός καθρέπτης τώρα χαίρονταν, κ’ επαίρονταν που είχε δεχθεί επάνω του την άρτιαν εμορφιά για μερικά λεπτά. 14
Κ’ είδα τ’ ωραίο σώμα που έμοιαζε σαν απ’ την άκρα πείρα του να τώκαμεν ο Έρως —πλάττοντας τα συμμετρικά του μέλη με χαρά· υψώνοντας γλυπτό το ανάστημα· πλάττοντας με συγκίνησι το πρόσωπο κι αφίνοντας απ’ των χεριών του το άγγιγμα ένα αίσθημα στο μέτωπο, στα μάτια, και στα χείλη 15
Πέρασ’ ο έρως στην ιδεώδη σάρκα του. Στη σάρκα του που είναι όλο καλλονή
η θέρμη πέρασεν η ερωτική· χωρίς αστείαν αιδώ για την μορφή της απολαύσεως 16. Απλό και γνήσιο του έρωτος παιδί, που άνω απ’ την τιμή, και την υπόληψί του έθεσε ανεξετάστως της καθαρής σαρκός του την καθαρή ηδονή. 17
Την εμορφιά έτσι πολύ ατένισα, που πλήρης είναι αυτής η όρασίς μου. Γραμμές του σώματος. Κόκκινα χείλη. Μέλη ηδονικά. Μαλλιά σαν από αγάλματα ελληνικά παρμένα·18
Μέσα στον φόβο και στες υποψίες, με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,19 Μόλις θυμούμαι πια τα μάτια· ήσαν, θαρρώ, μαβιά…A ναι, μαβιά· ένα σαπφείρινο μαβί.20 Απόγευμα η ώρα τέσσερες, είχαμε χωρισθεί για μια εβδομάδα μόνο. Αλλοίμονον, η εβδομάς εκείνη έγινε παντοτινή. 21 Δεν τα ηύρα πια ξανά — τα τόσο γρήγορα χαμένα ,τα ποιητικά τα μάτια, το χλωμό το πρόσωπο στο νύχτωμα του δρόμου . 22
Μια απήχησις των ημερών της ηδονής, μια απήχησις των ημερών κοντά μου ήλθε. 23
Δεν εδεσμεύθηκα. Τελείως αφέθηκα κ’ επήγα. Στες απολαύσεις, που μισό πραγματικές,
μισό γυρνάμενες μες στο μυαλό μου ήσαν.24 Πρόσωπα της αγάπης, όπως τάθελεν η ποίησίς μου μες στες νύχτες της νεότητός μου, μέσα στες νύχτες μου, κρυφά, συναντημένα .25
Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες εκείνων που πεθάναν, ή εκείνων που είναι για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.26 Ήχοι από την πρώτη ποίησι της ζωής μας 27 Το μόνο που με σώζει.
Σαν εμορφιά διαρκής, σαν άρωμα που επάνω στην σάρκα μου έχει μείνει 28 Aύριο, μεθαύριο, ή με τα χρόνια θα γραφούν οι στίχ’ οι δυνατοί που εδώ ήταν η αρχή των. 29
Έφερ’ ως τίτλον, «Παρουσίασις του Έρωτος». Πλην μάλλον ήρμοζε, «—του έρωτος των άκρως αισθητών». 30
Έφηβοι τώρα τους δικούς του στίχους λένε. Στα μάτια των τα ζωηρά περνούν η οπτασίες του. Το υγιές, ηδονικό μυαλό των,η εύγραμμη, σφιχτοδεμένη σάρκα των, με την δική του έκφανσι του ωραίου συγκινούνται. 31
ΠΗΓΕΣ-ΠΟΙΗΜΑΤΑ
1 Σ ένα βιβλίο παληό
2 Κάτω απ το σπίτι
3 νόησις
4 ηδονή
5 επέστρεφε
6 μακριά
7 Εκόμισα εις την τέχνην
8 Μια νύχτα
9 Ο ήλιος του απογευματος
10 Να μείνει
11 Μια νύχτα
12 Ο ηλιος του απογευματος
13 Ο ήλιος του απογευματος
14 Ο καθρεπτης στην είσοδο
15 Στου καφενείου την είσοδο
16 Ήλθε για να διαβάσει
17 Μερες του 1896
18 Έτσι πολύ ατένισα
19 τελειωμένα
20 μακριά
21 Ο ήλιος του απογευματος
22 Μερες του1903
23 Εν εσπέρα
24 επήγα
25 Έτσι πολύ ατένισα
26 φωνές
27 φωνές
28 Μεσα στα καπηλειά
29 Η αρχή των
30 Σ ένα βιβλίο παληό
31 Πολύ σπανίως
***
ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗ
Τον είδα που περπάταγε να πάει στο καλό του,
Τον πήγαιναν τα βήματα κι ο δρόμος ανοιχτός
Τι σταυρουδάκι φόραγε τις νύχτες στο λαιμό του
Και του ‘μεινε η συνήθεια να περπατά σκυφτός.
Τον είδα ή μου φάνηκε;
Δεν ξέρω, μη ρωτάτε.
Αλήθεια ήταν; Όνειρο;
Δεν ξέρω να σας πω
Τον είδα κρυφοκοίταγε απ’ των ματιών τις άκρες
τ’ αδέσποτα που τρέχανε ξωπίσω του κι αυτά.
«Ποιος έρωτας τα έμαθε να τρέφονται με σάρκες;»
Παραμιλούσε κι έλεγε κοιτώντας τα, κλεφτά.
Τον είδα ή μου φάνηκε;
Δεν ξέρω, μη ρωτάτε.
Αλήθεια ήταν; Όνειρο;
Δεν ξέρω να σας πω
Τον είδα και τον έβλεπα μέχρι τα χτες ακόμα
Τη μια στην Αλεξάνδρεια, την άλλη Πειραιά.
Από την Πόλη φύλαγε μια σακουλίτσα χώμα
Για τα σκουλήκια αντίδωρο του κόσμου τα σκαιά.
Τον είδα ή μου φάνηκε;
Δεν ξέρω, μη ρωτάτε.
Αλήθεια ήταν; Όνειρο;
Δεν ξέρω να σας πω"
------------------------------------
H ανασύνθεση αποσπασμάτων από αναγνωρισμένα ποιήματα του και οι στίχοι «Εις μνήμη Κ.Π.Καβάφη» από τον Χρίστο Γ. Παπαδόπουλο, Διευθυντής του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου Καϊρου, μέλος της οργανωτικής επιτροπής των 13ων Καβαφείων που θα γίνουν τον Δεκέμβριο του 2013 σε Κάιρο και Αλεξάνδρεια και στιχουργός.
Α’ δημοσίευση: 4ο τευχος του Λεξηtanil, το περιοδικο των ασκουμενων συγγραφεων το οποίο εκδιδεται απο το Μεταπτυχιακο Προγραμμα Σπουδων Δημιουργικής Γραφής του Πανεπιστημιου Δυτικης Μακεδονίας
