Thème 970

Voici la suite des paysans





L’écrivain prit la main du prêtre et la lui serra cordialement.
- Vous devez comprendre alors, reprit l’abbé Brossette, comment je ne puis rien savoir de ce qui se trame. Néanmoins, il me semble que le général est ici sous le coup de ce qu’en Artois et en Belgique, on appelle le mauvais gré .
Quelques phrases sont ici nécessaires sur le curé de Blangy.
Cet abbé, quatrième fils d’une bonne famille bourgeoise d’Autun, était un homme d’esprit, portant le rabat très-haut. Petit et fluet, il rachetait sa piètre figure par cet air têtu qui sied aux Bourguignons. Il avait accepté ce poste secondaire par dévoûment, car sa conviction religieuse était doublée d’une conviction politique. Il y avait en lui du prêtre des anciens temps, il tenait à l’Eglise et au clergé passionnément, il voyait l’ensemble des choses, et l’égoïsme ne gâtait pas son ambition : Servir était sa devise, servir l’Eglise et la monarchie sur le point le plus menacé, servir au dernier rang, comme un soldat qui se sait destiné, tôt ou tard, au généralat par son désir de bien faire et par son courage. Il ne transigeait avec aucun de ses veux de chasteté, de pauvreté, d’obéissance.




Afin de permettre aux niveaux plus faibles de participer au thème.
La phrase à traduire -.......... le mauvais gré ..........,.................--------
Les plus forts iront jusqu’au bout

Ο συγγραφέας έπιασε το χέρι του εφημερίου και του το έσφιξε εγκάρδια.
"Λοιπόν είστε σε θέση να με καταλαβαίνετε, πρόσθεσε ο αβάς Μπροσέτ, πού να ΄ξερα τι σκαρώνεται; Εν τούτοις, μου φαίνεται πως ο στρατηγός έπεσε θύμα του ό,τι λέγεται στην Αρτουά και στο Βέλγιο "le mauvais gré".
 Εδώ είναι αναγκαία λίγα λόγια για τον εφημέριο του Μπλαντζύ.
Αυτός ο αβάς, ο τέταρτος γιος μιας καλής μπουρζουάδικης οικογένειας του Οτέν, ήταν διανοούμενος άνδρας που επωφελούνταν από το πλεονέκτημα που του προσέφερε η τάξη του. Κοντός και ισχνός,  η ασήμαντή του μορφή αντισταθμιζόταν  απ΄ εκείνο το πεισματάρικο ύφος που κάνει στους Βουργουνδούς. Είχε δεχτεί αυτή τη δευτερεύουσα θέση με προθυμία, διότι οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις συνοδεύονταν από τις πολιτικές του. Έγκειτο μέσα του κάτι σχετικό με τον ιερέα αρχαίων χρονών, ήταν προσηλωμένος με πάθος στην εκκλησία και στον κλήρο, θεωρούσε τα θέματα στο σύνολό τους  και ο εγωισμός του δε χαλούσε τη φιλοδοξία του :"το να υπηρετεί" ήταν το σύνθημά του, να υπηρετεί την εκκλησία και τη μοναρχία στο πιο κρίσιμο σημείο, να υπηρετεί στην κατώτερη θέση, όπως ο στρατιώτης που ξέρει ότι, άργα ή γρήγορα, η αρχηγία  είναι το πεπρώμενό του,και έχοντας θάρρος και τη διάθεση για την παστρική δουλειά . Δεν υποχωρούσε στις ευχές του αγνότητας, φτώχειας, υπακοής.



Long et difficile ce passage, Hélène !

Je reconnais Yves - je te fais travailler dur pour les vacances -  mais c’est quand même bien dans l’ ensemble  


από το πλεονέκτημα που του προσέφερε –ca va mieux de mettre  -   από τα προνόμια που του προσέφερε
άργα- αργά
το πεπρώμενό του- ici c’est un des cas où l’on ne met pas le second accent - το πεπρωμένο του
στις ευχές του αγνότητας  -en grec on formulera plutôt -   δεν πρόδιδε τον όρκο του για αγνότητα, για φτώχεια  …  car ευχές ne va pas pour ce cas