Εκείνη τη μέρα διεξαγόταν ο διάπλους μεσσηνιακού κόλπου, ένα δύσκολο αγώνισμα που ξεκινά από τη Κορώνη και τελειώνει στην Καλαμάτα. Μια ξένη αθλήτρια είχε ενεχυριάσει τα κοσμήματά της για να πληρώσει το ταξίδι της. Αρκετή ώρα πριν από το ξεκίνημα, πήγε να απομονωθεί δυο βήματα από την παραλία, πίσω από ένα φράχτη από σπαλαθιές, και άλειψε όλο το σώμα της μ΄ ένα μείγμα καλοδιατηρημένο σε μια κουραμάνα. Την έπιανε συχνά κράμπες, μια ευίατη πάθηση, αλλά μόνο με πολλή προσοχή. Τότε θυμήθηκε τη φορά που είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει κοντά στη Στούπα, ενώ ένας νεαρός της είχε ρίξει πρώραθεν ενός σκάφους ένα σωσίβιο. Απογοητευμένη, την άλλη μέρα ,πετάχτηκε ως την Επίδαυρο, όπου εξαφανίστηκε γρήγορα η πίκρα της, τη στιγμή που άκουσε τον κομμό που έψελνε ο χορός της τραγωδίας.
Ce jour-là se déroulait la traversée du golfe de Messénie, une épreuve difficile qui démarre de Koroni et s'achève à Kalamata. Une athlète étrangère avait gagé ses bijoux pour payer son voyage. Un bon moment avant le départ, elle alla s'isoler à deux pas de la plage, derrière une haie de buissons, et s'enduisit tout le corps d'une mixture bien conservée dans une gamelle. Elle prenait souvent des crampes, une affection peu grave, si on lui prête beaucoup d'attention. Alors elle se souvint de la fois où elle avait été obligée d'abandonner près de Stoupa, tandis qu'un jeune homme lui avait jeté de la proue d'un bateau une bouée. Déçue, le lendemain elle fit un saut jusqu'à Epidaure, où son amertume disparut rapidement au moment où elle entendit le thrène que chantait le choeur de la tragédie.
Accueil
