Απατεώνας ολκής ήταν, ληστής αρχαίων τάφων επίσης, μαθημένος στην παράνομη αγοραπωλησία ημιπολύτιμων λίθων πρώτα απ΄ όλα, και βάλε!... Εκείνη τη μέρα, προσπαθούσε να βγάλει απ΄ έναν κρημνώδη γκρεμό έναν εξαίσιο αμέθυστο. Κρεμασμένος στο κενό απ΄ ένα σχοινί και εφοδιασμένος με τον εγκοπέα του, έλεγε στον εαυτό του : "ιταμός είμαι σίγουρα, μα τύχη που κλώτσησες δεν ξαναγυρίζει, γαία πυρί μιχθήτω! Εν σπουδή ελευθέρωσε το λίθο από το βράχο, τον έβαλε στο σακίδιο του, έριξε ακόμη ένα τήραγμα στο κενό, λες και να ήθελε να προκαλέσει το Χάρο. Τότε υψώθηκε ως την άκρη του γκρεμού, και μόνο απ΄ εκείνη τη στιγμή τον έπιασαν τα γέλια.
Escroc de grande envergure, il l'était, pilleur de tombes antiques aussi, accoutumé avant toute chose à la vente illégale de pierres semi-précieuses, et j'en passe!...Ce jour-là, il tentait de retirer d'une falaise abrupte une améthyste splendide. Accroché dans le vide à une corde et équipé de son burin, il se disait :" je suis téméraire, pour sûr, mais il faut saisir la chance quand elle se présente, advienne que pourra!" Il libéra en toute hâte la pierre du rocher, la mit dans sa musette, jeta encore un regard dans le vide, comme s'il voulait provoquer Charon. Alors il se hissa jusqu' au bord de la falaise, et seulement à partir de cet instant il fut pris de fou rire.
Dernière édition par Yves le Mer 14 Aoû - 9:33, édité 2 fois
Accueil
