Μια φορά, ο
καδής της Αθήνας κάλεσε δυο Ρωμιούς ραγιάδες που είχαν καβγαδίσει για το τίποτα. Ο ένας είχε πει στον άλλο που
καμίνιαζε μέταλλο ότι κατά τη διάρκεια της
νουμηνίας η κατεργασία του μετάλλου δεν ήτανε καλή και ο άλλος, που δεν του άρεσε να κοιτάνε τη δουλειά του, του ΄δωσε ένα
γρόνθο στο πρόσωπο. Ο καδής, που μόλις έκανε
διάπλου από την Πόλη, ήταν καθισμένος σ΄ ένα είδος θρόνου και είχε μπροστά του ένα τραπέζι. Πάνω σ΄ αυτό, ένα πιάτο με αρνίσια σπλάχνα. Τα πρόσεξε και σύμφωνα με τη παράδοση της
αμνοσκοπίας, συμπέρανε ότι καταδίκαζε τον πρώτο, που ήταν φούρναρης, να φτιάξει πενήντα κιλά
κουραμάνα, και το δεύτερο , το μεταλλουργό, να κατασκευάσει είκοσι γιαταγάνια , βεβαίως, για τον τουρκικό στρατό. Αλλά οι δύο τους συμφώνησαν και ο ένας έβαλε μύγες και σκουλήκια στο ψωμί και ο άλλος άφησε ακαθαρσίες στο μέταλλο για να σπάνε οι λεπίδες.