Ο κυβερνήτης του ιστιοφόρου βασάνιζε το πλήρωμα και ιδιαιτέρως
εξονείδιζε τον
οπτήρα, έναν υπάκουο και δειλό νεαρό. Τον προκαλούσε συχνά όταν από το κατάρτι επόπτευε τον ορίζοντα :
"Δε βλέπεις από ΄κεί πάνω
οπωρώνες πορτοκαλιές δεξιά ;
"Μάλιστα, καπετάν Ανδρέα,
θραψερές είναι οι πορτοκαλιές !
"Βλάκα, θα φας ξύλο μόλις κατεβείς, είναι γκρείπ φρουτ, όχι πορτοκάλια !"
Πράγματι ο καπετάνιος, ενώ επέβλεπε το πλήρωμα που από το πολύ χειρισμό των σχοινιών είχε πολλούς
τύλους στα χέρια του, κρατούσε πάντα την
οστέινη βέργα του που φοβόταν τόσο ο οπτής...
(Καλύτερα να μην ήταν
ατύπωτο αυτό το κείμενο !)
Le commandant du voilier tourmentait l'équipage et il humiliait en particulier la vigie, un jeune homme obéissant et timoré. Il le provoquait souvent lorsque du haut du mât il scrutait l'horizon :
"Τu ne vois pas de là-haut des vergers d'orangers à ta droite ?
-Pour sûr, Capitaine Andréa, ils sont chargés de fruits les orangers !
-Ιmbécile, tu vas ramasser une volée dès que tu seras en bas, c'est des pamplemousses, pas des oranges !"
En fait, tandis qu'il surveillait l'équipage qui à force manipuler les cordages avait les mains pleines de cors, le capitaine tenait toujours sa badine en os que craignait tellement la vigie...
(Il aurait mieux valu que ce texte ne soit pas imprimé !) Dernière édition par Yves le Ven 20 Juil - 20:17, édité 1 fois