Εκεί τα βραδιά έκανε έρση. Εδώ και είκοσι χρόνια είχε αποστρατευτεί ο λοχίας και τώρα υπέφερε από αιμορρο΄ί΄δες. Δε φορούσε πια σίγουρα το πηλήκιο του που κρεμιόταν απ΄ ένα καρφί στον τοίχο του σαλονιού και του θύμιζε τα ωραία χρόνια κατά τα οποία υπηρετούσε στο πυροβολικό, ακριβώς σε μια μονάδα όλμων. Είχε γλιτώσει στο στρατό από τραύματα, ούτε καν ο παραμικρός μώλωψ στο δέρμα! Και να τες πάλι, τις καταραμένες αιμορρο΄ί΄δες! Προς το παρόν φώναζε :"Ουφ! Δεν το αντέχω άλλο πια, το μωρό! Θρέει, θρέει, θρέει !" Στο μεταξύ εμφανίστηκε η πλούσια κόμη της γυναίκας του στο σαλόνι, φέρνοντας ένα φλιτζάνι αναγάλλιδα που τον ησύχασε.
Là-bas les soirées étaient fraîches. Depuis vingt ans le sergent avait quitté l'armée et maintenant il souffrait d'hémorroïdes. Bien sûr il ne portait plus son képi qui était accroché à un clou au mur du salon et qui lui rappelait les belles années où il servait dans l'artillerie, pour être précis dans une unité de mortiers. A l'armée il avait échappé aux blessures, pas la moindre égratignure sur la peau! Et voilà de nouveau, ces maudits hémorroïdes! Pour le moment il criait:"Sapristi! J'en ai assez, de ce bébé! Il braille, braille, braille!" Sur ces entrefaites apparut dans le salon l'abondante chevelure de sa femme, apportant une tasse de mouron qui le soulagea.
Dernière édition par Yves le Mar 24 Sep - 9:36, édité 1 fois
Accueil
