Ο Σταύρος, ο πιο γνωστός
ονηγός της περιοχής, είχε δύο γαιδάρους
πλια έξυπνους από τους άλλους. Ο πρώτος ήτανε ικανός να παίρνει από τον πάτο
ιγδίου ένα φιστίκι με τα χείλια του. Ο δεύτερος, το πιο μυαλωμένο ζώο του χωριού, δεν έκανε τίποτα επιπόλαια.
Μια φορά που και οι δύο τους βοσκούσαν μαζί σ΄ ένα χωράφι, ο ένας αντίκρισε από την άλλη πλευρά του φράχτη πράσινο τριφύλλι και πέρασε το κεφάλι του πάνω από το σύρμα. Ο άλλος του είπε να προσέχει τις κυψέλες και τις μέλισσες που βούιζαν
ολούθε και πρόσθεσε :"
Όμφακες εισί, εκείνο το τριφύλλι !" Μα δεν είχε κανένα αποτέλεσμα η συμβουλή. Το απερίσκεπτο ζώο κατάπιε με το τριφύλλι ένα έντομο που το τσίμπησε. Ο πόνος προκάλεσε τη
μήνιν του και, την άλλη μέρα, υπέφερε από
εξοίδηση στο λαιμό.
Stauros, le propriétaire d'ânes le plus connu de la région, avait des animaux plus intelligents que les autres. Le premier était capable de prendre au fond d'un mortier avec ses lèvres une pistache. Le deuxième, la bête la plus sensée du village, ne faisait rien à la légère.
Une fois où tous deux paissaient ensemble dans un champ, l'un aperçut de l'autre côté de l'enclos du trèfle vert et passa la tête par dessus le fil. L'autre lui dit de faire attention aux ruches et aux abeilles qui bourdonnaient tout autour, et il ajouta:" Ce trèfle est bon pour des goujats!" Mais le conseil n'eut aucun effet. L'inconséquent animal avala avec le trèfle un insecte qui le piqua. La douleur provoqua sa colère et le lendemain il souffrait d'un oedème à la gorge. 
Accueil
