Ο Κώστας ήταν υπάλληλος πριν από λίγο στο Υποθηκοφυλακείο και, καθώς ήταν από φυσικού θεσιθήρας, δεν είχε σκοπό να απασχολείται πολλά χρόνια σ΄ αυτό το γραφείο. Γι΄ αυτό σύχναζε στο κλαμπ των παιχτών του γκολφ όπου έρχονταν οι ανώτεροί του. Πότε πότε τους συνόδευε το βράδυ, στο καφωδείο της κωμόπολης. Εξάλλου φορούσε πάντα , όπως και ο διευθυντής, ένα αρίγωτο πουκάμισο. Τοιουτοτρόπως δεν τον κούραζε η δουλεία του και δε χρειαζόταν στλεγγίδα, στο λουτρό του, για να καθαρίσει το σώμα του. Ονειρευόταν μια έπαυλη στην Ρόδο, που βλέπει στη θάλασσα, μ΄ ένα πράσινο έρκος από σφυρηλατημένο σίδερο και, απάνω, χρυσαφένειες ακιδωτές μύτες για να μην εισχορήσουν ξένοι στην ιδιοκτησία του. Και, κατά το δυνατό, στον κήπο, το αγαπημένο του πουλί, έναν σκωπό.
Kostas était employé au Cadastre depuis peu de temps et, comme il était par nature arriviste, il n'avait pas l'intention d' occuper cet emploi de nombreuses années dans ce bureau. Aussi il fréquentait le club des joueurs de golf où venaient ses supérieurs. De temps en temps il les accompagnait le soir au café-concert de la bourgade. D'ailleurs il portait toujours, comme le directeur, une chemise non rayée. De la sorte il ne se tuait pas au travail et n'avait pas besoin de strigile, dans son bain, pour se nettoyer le corps. Il rêvait d'une belle villa à Rhodes, qui donne sur la mer, avec une clôture verte en fer forgé et, à son sommet, des pointes de flèches aiguës et dorées pour que ne pénètrent pas dans sa propriété des étrangers. Et, dans la mesure du possible, dans le jardin, son oiseau préféré, une hulotte.
Σας εύχομαι σε όλους σας, στο φόρουμ, και ιδίως σ΄ εσένα, Ελένη, καλά Χριστούγεννα , να περάσετε καλές γιορτές.
Accueil
