Στην Κρήτη οι Κουρήτες, ένα μυστικό σωματείο, ήξερε από το ανθρακικό χαλκό να κατασκευάζουν ορείχαλκο. Η μινωϊκή κοινωνία θεωρούσε αυτούς τους οξυδερκείς άνδρες ως γνήσιους θαυματουργούς. Μακριά από τους κατοικημένους τόπους, εξαιτίας των τοξικών αερίων, σ΄ ένα πλαγιαστό μέρος με ταρσώματα, δούλευαν οι μεταλλουργοί, με τυλώδη χέρια. Μέσα από τις ακιδωτές χοάνες η πέτρα, χάρη στην υψηλή θερμοκρασία της φωτιάς, γινόταν θαυματουργός πολτός που, αφού είχε κρυώσει, σκλήραινε και μπορούσε παραδείγματος χάρη να μεταμορφωθεί σε μια ασπίδα. Ωσαύτως, ενώ καταγίνονταν οι Κουρήτες, ακούγονταν παλίλλογες παρακλήσεις, από φόβο μήπως απαγορέψουν το θαύμα οι δυσαρεστημένοι θεοί.
En Crète les Kourètes, une corporation secrète, savait à partir du carbonate de cuivre fabriquer du bronze. La société minoënne considérait ces hommes perspicaces comme d'authentiques thaumaturges. Loin des lieux habités, a cause des gaz toxiques, dans un endroit pentu plein de claies qui retenaient la terre, travaillaient les métallurgistes, aux mains calleuses. A travers les creusets pointus la pierre, grâce à la température élevée du feu, devenait une pâte miraculeuse qui, après s'être refroidie, durcissait et pouvait par exemple se transformer en bouclier. De plus, tandis que s'affairaient les Kourètes, on entendait des supplications répétées , de peur que les dieux mécontents n'interdisent le miracle.