Τότε τα καινά δαιμόνια απασχολούσαν τους ανθρώπούς, ήθελαν να ανακαλύψουν καινούριες στεριές, πιο ελκυστικές απ΄ τα λημέρια τους, και οι θάλασσες προσφέρονταν θαυμάσια για τέτοιους πειραματισμούς. Το μάτι του πλοίου, τότε, ήταν ο οπτήρ. Ο κυβερνήτης, εκών άκων, τον χρειαζόταν. Έπρεπε να ήταν μάλλον νέος, ευκίνητος για να μην τύχει να πέσει εκτάδην στο κατάστρωμα. Τώρα δεν ανεβαίνει πια πάνω στο κατάρτι, το ξόανόν του, έχει άλλα καθήκοντα, με τον αυτόματο πίλοτο, με το ραντάρ, και ούτω καθεξής...
Les idée nouvelles préoccupaient alors les hommes, ils voulaient découvrir des terres nouvelles, plus attirantes que celles qu'ils fréquentaient, et les mers se prêtaient à merveille à de telles expérimentations. L'oeil du navire, alors, était la vigie. Le capitaine, qu'il le veuille ou non, avait besoin de lui. Il devait être de préférence jeune, agile, pour qu'il ne s'étale pas de tout son long sur le pont. Maintenant il ne monte plus en haut du mât, son totem, il a d'autres fonctions; avec le pilote automatique, le radar, et tout ce qui s'ensuit...