Πριν νοσηλευτεί, κατόπιν πρόσκρουσης με το υνί του αρότρου του, ο χωριάτης πιτηδευόταν στη δουλειά του και βιαζόταν να φύγει απ΄ αυτό το νοσοκομείο όπου , καθημερινά, ικέτευε το χειρούργο να του δώσει το απαραίτητο εξιτήριο. Μια εβδομάδα αργότερα, επειδή δεν άντεχε άλλο πια αυτή την κατάσταση, πήγε στην αίθουσα υποδοχής και, γονυπετής, απλώνοντας το χέρι μ΄ ένα αρίγωτο χαρτί, ζήτησε από μια υπάλληλη να του γράψει το εξιτήριο, και ξεφώνισε:"Ο γέγονε γέγονε! Σας παρακαλώ, με καρτερούν στο σπίτι τα ζώα και τα χώματα..."Δεν ξέφυγε τίποτε άλλο απ΄ το έρκος των οδόντων του, έκλαιγε με λυγμούς.
Avant d'être hospitalisé à la suite d'un choc avec le soc de sa charrue, le paysan s'adonnait à son travail et il était pressé de quitter cet hôpital où, chaque jour, il suppliait le chirurgien de lui donner l' indispensable exeat. Une semaine plus tard, comme il ne supportait plus cette situation, il se rendit à la salle de réception et, à genoux, tendant la main avec un papier non rayé, demanda à une employée de lui écrire l'exeat, et il s'écria:" Ce qui est fait est fait. Je vous en prie, les animaux et les terres m' attendent à la maison..." Rien d'autre ne sortit de la barrière de ses dents, il sanglotait.
Accueil
