Thème 349

**Yves** Ven 26 Juil - 0:35

Yves: Modérateur; Messages : 3941
Date d'inscription : 17/04/2012
Age : 84
Localisation : France (Drôme) et Péloponnèse

Message n°1

Thème 349

Yves Ven 26 Juil - 0:35

La neige en deuil d' Henri Troyat!
Chapitre 6

-Avec ou sans sac, je ne pourrai plus monter! cria Marcellin. J'ai compris... Dix mètres de chute... Un peu plus, et j'y restais... Je veux descendre!... Descendons!... Descends-moi, Isaïe!...
Brusquement des sanglots sautèrent dans sa gorge. Ses yeux se chargeaient d'un reflet misérable. Un mouvement spasmodique agitait ses lèvres où se voyaient des gerçures de sang.
-Descends-moi tout de suite!
-Ce ne sera pas facile, dit Isaïe.
-Je m'en fous.! glapit Marcellin. Je ne veux pas claquer ici. Descends-moi.
-Dommage.
-Pourquoi?
-Parce que le plus dur est fait. Encore une heure et demie, et on sort. L'arête est bonne. On serait au sommet pour midi. Bois une goutte pour te remettre.
Marcellin prit la fiole que lui tendait son frère et avala une lampée de marc. Un flot de sang monta à ses joues. Son visage bougeait, comme tiré par des ficelles, dans tous les sens. Mais il ne parlait plus. Il réfléchissait. Sa respiration était sifflante.
-Evidemment, rien ne nous oblige, reprit Isaïe. On fera comme tu voudras. Mais arrivés là où nous sommes, ce serait pitié de rebrousser chemin.

**Yves** Ven 26 Juil - 1:08

Yves

Yves: Modérateur; Messages : 3941
Date d'inscription : 17/04/2012
Age : 84
Localisation : France (Drôme) et Péloponnèse

Message n°2

Το χιόνι στα μαύρα του

Yves Ven 26 Juil - 1:08

Κεφάλαιο έκτο

-Με σακίδιο ή χωρίς, δεν αντέχω άλλο! ξεφώνισε ο Μαρσελέν. Ως εδώ και μη παρέκει!... Τώρα που έπεσα και προσγειώθηκα είκοσι μέτρα πιο κάτω... Λίγο έλειψε να σκοτωθώ!... Θέλω να κατέβω!... Να κατέβουμε!... Ησαïα, βοηθά με να κατέβω!...
Απότομα ξέσπασε σε λυγμούς. Γινόταν όλο και πιο άθλιο το βλέμμα του. Έβλεπες στα χείλη του σπασμωδικές κινήσεις, με αιμάτινα σκασίματα.
-Βοηθά με να κατέβω αμέσως!
-Άλλο να λες κι άλλο να κάνεις, είπε ο Ησαïας.
-Δε με νοιάζει! έσκουξε ο Μαρσελέν. Δε θέλω να ψοφήσω εδώ. Βοηθά με να κατέβω.
-Κρίμα!
-Γιατί;
-Γιατί θα στρώσει η δουλειά. Ακόμη μιάμιση ώρα και τα βολεύουμε καλά. Είναι πιο εύκολη η κορυφογραμμή. Μπορεί να φθάσουμε στην κορφή γύρω στο μεσημέρι. Πιες μια γουλιά για να συνέλθεις.
Ο Μαρσελέν πήρε από το χέρι του αδελφού του τη φιάλη και κατάπιε μια γουλιά ρακί. Κοκκίνιζαν αμέσως τα μάγουλά του και το πρόσωπό του ήταν γεμάτο μυïκούς σπασμούς, σαν να κινούνταν, προς όλες τις διευθύνσεις, με τη βοήθεια συρμάτων. Αλλά δεν έλεγε τίποτα, σκεπτόταν. Έκανε ένα σφυριχτό ήχο η αναπνοή του.
-Προφανώς, δεν είμαστε υποχρεωμένοι, πρόσθεσε ο Ησα'i'ας. Ό,τι θέλεις, θα κάνουμε. Μα, θα το μετανιώσεις, αν γυρίσουμε πίσω, τώρα που φθάνουμε στο σκοπό μας.