Το υπνοδωμάτιο της Αρτέμιδος έβλεπε στο περιβόλι όπου βοσκούσε η γκριζόλευκη φορβάς της. Από ΄δώ και πέρα τα λουλούδια της ροδωνιάς ήταν μαραμένα. Η μείραξ, επειδή την τραβούσε μια βόλτα στη ράχη του ζώου, έριξε χωρίς ενθουσιασμό μια ματιά στο βιβλίο μετρικού. Θυμόταν τα λόγια του καθηγητή :"Από την άποψή μου, το ιαμβικό τρίμετρο είναι το άκρον άωτον της ρυθμικής." Τότε άρχισε να λέει μεγαλόφωνα τον επόμενο στίχο του Αισχύλου :
"Ελευθερού/τε πατρίδ΄ , ελευ/θερούτε δε"
Όσο πιο πολύ το επαναλάμβανε, σαν να ψιττάκιζε, τόσο περισσότερο ευχαριστιόταν να ακούει τη μελωδία του και δε δυσκολεύτηκε να καταλάβει τι ήταν ένας τρίβραχυς που μπορεί να αντικαταστήσει καμιά φορά τον ίαμβο. Ικανοποιημένη, η κοπελίτσα τράβηξε για το μεγάλο καθρέφτη της ντουλάπας και, ενώ λυγούσε τη λεπτή οσφύν της, κοιταζόταν πολλή ώρα.
La chambre à coucher d'Artémis donnait sur le verger où paissait sa jument pommelée. Désormais les fleurs de la roseraie étaient fanées. Comme la jeune fille avait envie de faire une balade sur le dos de la bête, elle jeta un coup d'oeil sans enthousiasme sur le livre de métrique. Elle se souvenait des paroles du professeur :"A mon point de vue, le trimètre iambique est le nec plus ultra de la rythmique." Alors elle se mit à dire à haute voix le vers suivant d'Eschyle :
"(Allez) libérer la patrie,libérer aussi (vos enfants)"...
Plus elle le répétait, comme machinalement, plus elle prenait du plaisir à écouter sa mélodie et elle n'eut pas de mal à comprendre ce qu'était le tribraque qui peut remplacer parfois l'iambe. Satisfaite, la jeune fille se dirigea vers le grand miroir de l'armoire et, alors qu'ondulait sa taille fine, elle se regarda longuement.
Accueil
