Με μια οχλέα από σκληρό ξύλο πέτυχε επιτέλους να ανοίξει την πόρτα και να μπει στην αποθήκη. Βυθίστηκε αμέσως στο σκοτάδι και λίγο λίγο, σαν να ήταν στο σινεμά, έγινε , χάρη στο φαινόμενο του μετεικάσματος , το θαύμα. Δεξιά, πάνω σ΄ ένα σανίδι, σκονιασμένα δερματόδετα βιβλία. Έμπλεος ενθουσιασμού, άνοιξε τον πιο ωραίο τόμο και παρατήρησε τα πολλά παραθέματα αρχαίων φιλοσόφων. Στη σελίδα του μπήκαν στο μάτι τα εγχρωματίσματα με χαριτωμένα άμισχα φυλλώματα. Λύπηθηκε που ήταν μόνος του, που ούτως ειπείν δεν μπορούσε να εκφράσει παρρησιαστικώς τις προσωπικές του απόψεις.
Avec un levier de bois dur il réussit enfin à ouvrir la porte et à entrer dans le débarras. Aussitôt il fut plongé dans l'obscurité et peu à peu, comme s'il était au cinéma, grâce au phénomène de la persistance rétinienne,se produisit le miracle. A droite, sur une planche, des livres poussiéreux, reliés en cuir. Rempli d'enthousiasme, il ouvrit le plus beau volume et observa les nombreux extraits de philosophes anciens. Sur la page lui tapèrent dans l'oeil les enluminures de charmants feuillages sans pédoncules. Il regretta d'être seul, de ne pas pouvoir d'une certaine manière exprimer sans détours son propre point de vue .
Accueil
