Σήμερα το πρωί η θάλασσα είναι σαν απέραντο ακίνητο στρώμα (νάφθας) το οποίο σχίζει η αυλακιά του πλοίου. Ο τιμονιέρης κρατάει γερά τον (οίακα) και συνάμα ρίχνει μια ματιά στα ανατολικά, προς την αρχαία Τροία. Διακρίνει κατ΄ αρχήν βουνά με (κλεισώρειες), αλλά ψάχνει να βρει (εις μάτην) τον τόπο όπου, ο πρόγονός του, ο (ωκύς) Αχιλλέας ήταν στο απόγειο του (κλέους) του, και μετά προσπαθεί να φανταστεί χάρη στις αόριστες αναμνήσεις αύτα τα ανεξάλειπτα παλιά γεγονότα.
Ce matin la mer est comme une immense couche immobile de naphte que déchire le sillage du bateau . Le timonier tient fermement la barre et en même temps jette un coup d'oeil vers l'est, en direction de l'antique Troie. Il distingue d'abord des sommets avec des cols, mais il cherche en vain à deviner l'endroit où son ancêtre, Achille aux pieds légers,était au faîte de sa gloire, et ensuite il essaie d'imaginer à l'aide de ses vagues souvenirs ces antiques et ineffaçables événements.
Dernière édition par Yves le Dim 30 Juin - 7:26, édité 2 fois