Χρήστος Κωνσταντόπουλος - Christos Konstantopoulos

Je vous ai déjà présenté ce jeune chanteur dans "Musique Grecque".
Après Haris Alexiou qui m'a occupée pendant un certain temps....c'est à lui que je vais consacrer mes traductions. Il a vraiment une très belle voix et j'espère qu'il va faire une belle carrière (à partir du 24 juillet, il donne 3 concerts à Volos)

https://projethomere.forumgreek.com/t695-christos-konstantopoulos



Sur cette vidéo où il chante sur une musique de Notis Mavroudis, il est accompagné par le compositeur lui-même, que j'admire également en tant que compositeur et guitariste.

Λατίνος εραστής ( Στον Carlos Gardel )
Un amant "latino" (à Carlos Gardel)

Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Τσακνής

Φωνή που θύμιζε πατρίδες μακρινές
χιλάδες χρόνια μοναξιάς σε ξένη στράτα
και μετανάστες από μέρες σκοτεινές
στις αποβάθρες του Rio de la Plata
Une voix qui me rappelait de lointaines patries
Des milliers d’années de solitude sur une route étrangère
Et des émigrants arrivant de jours sombres
Aux débarcadères de Rio de la Plata

Πάνω απ' τις στέγες του Μπουένος Άιρες
άγρυπνες νύχτες του Θεού η αγωνία
την ίδια ώρα με σπασμένα βήματα
χορεύουν άντρες ντροπαλοί μες στα πορνεία
Au-dessus des toits de Buenos Aires
Durant des nuits sans sommeil, l'agonie de Dieu
Au même moment, avec des pas brisés
Des hommes honteux dansent dans des bordels

Γλυκιά ανάμνηση Λατίνου εραστή
δυο μαύρα μάτια και μαλλιά με μπριγιαντίνη
και μια καρδιά που έχει κιόλας μοιραστεί
στην Ιζαμπέλ και σε μια θλίψη που σε ντύνει
Doux souvenir d'un amant "latino"
Deux yeux noirs, des cheveux de jais brillantinés
Et un coeur qui s'est déjà partagé
Entre Isabelle et une tristesse qui t'habille

Στις λεωφόρους του Μπουένος Άιρες
τρίζουν και λιώνουν τα πανάκριβα λουστρίνια
κι ο Μαραντίνα σ' ένα άλλο όνειρο
χορεύει tango με της Μπόκα τα χαμίνια
Sur les avenues de Buenos Aires
Grincent et s'usent les chaussures vernies hors de prix
Et dans un autre rêve Maradona
Danse le tango avec les vauriens de Boka.

Bravo Elpida, bonne traduction!!!

χιλάδες -une petite faute sur le texte grec - χιλιάδες

De son nouveau disque "προορισμός" - destination (mai 2014)

Δυαράκια / Petits deux-pièces
Στίχοι : Χριστοφόρος Μπαλαμπανίδης / Μουσική : Χρήστος Κωνσταντόπουλος
Paroles : Christophoros Balabanidis / Musique : Christos Konstantopoulos



Τα δυαράκια μες στο κέντρο της Αθήνας
Κρυφά στεγάζουν τους απόκληρους θεούς
Κι ας βλέπει στον ακάλυπτο η πόρτα της κουζίνας
Με θέα ξεχασμένους και μοναχικούς
Les petits deux-pièces dans le centre d’Athènes
Abritent en secret les divinités réprouvées
La porte de la cuisine donne sur l’arrière
Avec vue sur les oubliés et les solitaires

Μικρά διαμερίσματα που δεν γνώρισαν ουρανό
Χαμένα εικονίσματα σε τσιμεντένιο ωκεανό
Μα κρύβουνε αισθήματα και λόγια της καρδιάς
Βραχονησίδες του έρωτα μα και της μοναξιάς
Petits appartements qui ne connaissent pas de ciel
Icônes perdues dans un océan cimenté
Mais qui cachent les sentiments et les paroles du cœur
Ilôts rocheux de l’amour mais aussi de la solitude

Τα δυαράκια μες στο κέντρο της Αθήνας
Έχουνε πάντα τα παράθυρα κλειστά
Για να μπορούν να κρύβονται παράνομα ζευγάρια
Και ν΄ ανταλλάσσουν σ΄ αγαπώ ψιθυριστά
Les petits deux-pièces du centre d’Athènes
Ont toujours les fenêtres fermées
Pour que puissent se cacher les couples illicites
Et échanger des « je t’aime » murmurés

Bravo Elpida, bonne traduction !!

Merci Hélène, c'est plus facile que le thème !!

Oui, je reconnais surtout que le livre des paysans finalement n’est pas si simple !

Même mes petits cinq mots me donnent du fil à retordre......

C’est normal car tu n’as pas beaucoup de temps de libre. Une langue demande de la pratique mais tu t’en sors parfaitement bien, je t’assure !!

J'aime particulièrement cette chanson de son nouveau disque, sur un texte de sa soeur Niki Konstantopoulou

ΑΕΡΟΣΤΑΤΟ - Montgolfière
Ερμηνεία - Interprétation, Μουσική - musique : ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ-Christos Konstantopoulos
Ποίηση - Poésie : ΝΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ - Niki Konstantopoulou



Η νύχτα που δεν ξημερώνει
είναι η μέρα που δεν τελειώνει
είναι η γη χωρίς νερό
είναι ηφαίστειο νεκρό
La nuit sans aube
C’est le jour sans fin
C’est la terre sans eau
C’est le volcan éteint

Όταν πάω παρακάτω
συναντώ πάντα εσένα
πριν κι οι δυο μας ενωθούμε
σε κορμιά μεταμφιεσμένα
και πετάξουμε ψηλά
μ' ένα αερόστατο
που θα στοιχίζει ακριβά
αλλά εκεί τα όνειρά μου
εγώ πάντα πληρώνω
στον αέρα με αντίτιμο το χρόνο
Lorsque j’avance au loin
C’est toujours toi que je rencontre
Avant de nous unir tous deux
Dans des corps déguisés
Et nous volons plus haut
Dans une montgolfière, peu importe le prix
Mais là-haut je paye mes rêves
Dans le vent en échange du temps

Στο κεφάλι έχω μια λάμπα
να φωτίζει την ελπίδα
και στην τσέπη ένα κέρμα
να κερνάω τη μοίρα
À la tête j’ai une lampe
L’espoir pour illuminer
Dans la poche une pièce
Pour l’offrir à la destinée

Όταν πάω παρακάτω
συναντώ πάντα εσένα...
Lorsque j’avance au loin
C’est toujours toi que je rencontre....

Bonne traduction Elpida, bravo !!


εγώ πάντα πληρώνω = c’est toujours moi qui paie

Μαρίνα
Marina



Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνεία: Χρήστος Κωνσταντόπουλος, Πολυφωνική Χορωδία Πατρών

Paroles : Odysseas Elytis
Musique : Mikis Theodorakis
Interprétation : Christos Konstantopoulos, chorale polyphonique de Patras

Δώσε μου δυόσμο να μυρίσω,
λουίζα και βασιλικό,
μαζί μ’ αυτά να σε φιλήσω,
και τι να πρωτοθυμηθώ
Donne-moi de la menthe à respirer
De la verveine et du basilic
Pour qu’imprégné d’eux, je t’embrasse
Et me rappeler la première fois
Pour me les rappeler en premier

Τη βρύση με τα περιστέρια,
των αρχαγγέλων το σπαθί,
το περιβόλι με τ’ αστέρια,
και το πηγάδι το βαθύ
La fontaine aux colombes
L’épée des archanges
Le jardin rempli d’étoiles
Et le puits profond

Τις νύχτες που σε σεργιανούσα,
στην άλλη άκρη τ’ ουρανού
και ν’ ανεβαίνεις σε θωρούσα,
σαν αδελφή του αυγερινού
Les nuits où je t’emmenais promener
A l’autre extrémité du ciel
Où je te regardais monter
Telle une sœur de l’étoile du matin

Μαρίνα πράσινο μου αστέρι
Μαρίνα φως του αυγερινού
Μαρίνα μου άγριο περιστέρι
και κρίνο του καλοκαιριού
Marina, mon étoile verte
Marina, lumière de l’étoile du matin
Marina, ma colombe sauvage
Et lys de l’été


En comparaison, la traduction de Michel Volkovitch (Anthologie de la poésie grecque contemporaine) - Ça rime mais on est (très) loin du littéral....

Apporte-moi verveine, menthe
et basilic, pour les sentir
Que je t'embrasse et que je sente
monter en moi les souvenirs

La fontaine avec ses colombes
des archanges l'épée qui luit
Le jardin, étoiles qui tombent
ou bien la profondeur du puits

La nuit où nous suivions les rues
menant à l'autre bout des cieux
Toi, montée là-haut, devenue
soeur des étoiles sous mes yeux

Marina mon étoile verte
Marina Vénus ma clarté
Ma colombe d'île déserte
Marina lis de mes étés

En effet Elpida !!


και τι να πρωτοθυμηθώ - (le sens est - et quoi me rappeler (retenir) en premier )

J'ai mis dans "musique grecque" le lien des 33 chansons de son concert du 24.01.2018 mises en ligne par Kostas Kavvadias
https://projethomere.forumgreek.com/t3284-24-01-2018-xristos-konstantopoulos#9550

Ici je traduis "Διάφανος" une chanson que je n'avais encore jamais entendue, qui fait référence au poète péruvien César Vallejo (Je me suis parfois éloignée de la traduction littérale...)



Διάφανος - Diaphane

Στίχοι  Μουσική Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ερμηνεία : Χρήστος Κωνσταντόπουλος
Paroles et musique : Thanassis Papakonstantinou
Interprétation : Xristos Konstantopoulos

Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα
σαν ξένος, σαν ξενάκι, σαν πάντα ξένος
κι ήρθε και κατακάθησε πάνω μου σαν σεντόνι
όλη της γης η σκόνη,
όλη της γης η σκόνη...
Ωωωω...
Au terme du crépuscule je me suis endormi
Comme un étranger, un petit étranger, pour toujours étranger
Puis est venue et s’est répandue au-dessus de moi comme un drap
La poussière de toute la terre
La poussière de toute la terre
Ohhhh

Ήρθε με τη σειρά της κι η μαύρη θάλασσα
έφερε ένα καράβι ακυβέρνητο
ανέβηκα σαν άνεμος, ανέβηκα σαν κλέφτης
το ψέμα δεν το βλέπεις,
το ψέμα δεν το βλέπεις...
Ωωωω...
A son tour est arrivée la mer sombre
Apportant un navire à la dérive
Je suis monté comme le vent, je suis monté comme un voleur
Tu ne vois pas le mensonge
Tu ne vois pas le mensonge
Ohhhh…

Στην πλώρη ακουμπισμένος, ένας διάφανος
τα κόκκαλα μετράει, μένει άφωνος
τρώει την πέτρα σαν ψωμί, ο Καίσαρας Βαλιέχο
άλλο αδερφό δεν έχω,
άλλο αδερφό δεν έχω...
Ωωωω...
Adossé à la proue, un être diaphane
Il compte les os, il demeure sans voix
Il mange la pierre comme du pain, César Vallejo
Je n’ai pas d’autre frère
Je n’ai pas d’autre frère
Ohhhh…

Σπιθίζει το τσιγάρο σε κάθε ρουφηξιά
η Ισπανία γέρνει, κι η μόνη που νικά
η ηδονή που μας γεννά, που παίζει το χαρτί μας,
χωρίς τη θέλησή μας,
χωρίς τη θέλησή μας...
Ωωωω....
La cigarette étincelle à chaque bouffée
L’Espagne s’incline et le seul qui gagne
Est le plaisir qui nous fait naître, qui joue notre destin
Sans que nous le voulions
Sans que nous le voulions
Ohhhh….

Στου δειλινού την άκρη, δε βλέπεις όνειρα
αυτά που γίναν βλέπεις και τα επόμενα
βλέπεις τον άνθρωπο μικρό, που τον πατάν στ’ αλήθεια
τα πόδια του τα ίδια,
τα πόδια του τα ίδια...
Ωωωω...
Au terme du crépuscule, tu ne vois pas de rêves
Tu vois ce qui est arrivé, ce qui arrivera
Tu vois l’homme dans sa petitesse, qui en vérité se fait piétiner
Par ses propres pieds
Par ses propres pieds
Ohhhh..

Bonne traduction Elpida!!

Un très beau concert de notre ami Christos, dédié à Thanos Mikroutsikos,  (Αφιέρωμα στον Θάνο Μικρούτσικο - Hommage à Thanos Mikroutsikos) et de belles chansons à traduire.... Certaines l'ont déjà été ici (voir l'index) ou sur le forum précédent (je vais essayer de les retrouver...)
Merci à Kostas Kavvadias qui a mis ces vidéos en ligne et a pris soin de mettre les paroles sous chaque lien.

N'oublions pas le pianiste Χρίστος Θεοδώρου (Christos Theodorou) qui est, lui aussi, excellent.

Les chansons marquées d'une * sont traduites ci-après. Les autres vous attendent !!

1/ Μικρόκοσμος 1975

https://www.youtube.com/watch?v=-865DeBbw1k&index=0&list=PLFkLomBP4nW8d95TfVPha8xLqZ6Uc6Qbw

Στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Και να, τι θέλω τώρα να σας πω
Μες στις Ινδίες, μέσα στην πόλη της Καλκούτας,
φράξαν το δρόμο σ’ έναν άνθρωπο.
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο `κει που εβάδιζε.
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι
να υψώσω το κεφάλι στ’ αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε, τ’ άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόση δα μικρή.
Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ’ άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.

2/ Θυμάσαι (Ψάξε στ' όνειρό μας) (1989)  *

https://www.youtube.com/watch?v=DGAqC_ab3QA&list=PLFkLomBP4nW8d95TfVPha8xLqZ6Uc6Qbw&index=1

Στίχοι: Λάκης Λαζόπουλος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Θυμάσαι τις μέρες εκείνες
σαν δυο τρελοί που είχαν κλειστεί
σ’ ένα όνειρο έξι μήνες
έφυγε η τρέλα
μείναν μόνα τους τα μάτια
και η ζωή μας νοικιαζόμενα δωμάτια
Ψάξε στ’ όνειρό μας
μήπως και βρούμε πουθενά τον εαυτό μας
ίσως το λάθος να μην ήτανε δικό μας
Ψάξε στ’ όνειρό μας
μήπως έχουμε ξεχάσει
αυτό που απέναντι μπορεί να μας περάσει
Θυμάσαι τις μέρες εκείνες
που βάζαμε σκληρό χαρτί
στου ποδηλάτου τις ακτίνες
τρέχαν τα νιάτα μας σε μία κατηφόρα
κι ήρθαν τα χρόνια και μας έκοψαν τη φόρα

3/ Federico Garcia Lorca *

https://www.youtube.com/watch?v=wQWitEk4p98&index=2&list=PLFkLomBP4nW8d95TfVPha8xLqZ6Uc6Qbw

Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Ανέμισες για μια στιγμή το μπολερό
και το βαθύ πορτοκαλί σου μεσοφόρι
Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ
τότε που φεύγανε μπουλούκια οι σταυροφόροι
Παντιέρες πάγαιναν του ανέμου συνοδειά
και ξεκινούσαν οι γαλέρες του θανάτου
στο ρογοβύζι ανατριχιάζαν τα παιδιά
κι ο γέρος έλιαζε, ακαμάτης, τ’ αχαμνά του
Του ταύρου ο Πικάσο ρουθούνιζε βαριά
και στα κουβέλια τότε σάπιζε το μέλι
τραβέρσο ανάποδο, πορεία προς το βοριά
τράβα μπροστά, ξοπίσω εμείς και μη σε μέλει
Κάτω απ’ τον ήλιο αναγαλιάζαν οι ελιές
και φύτρωναν μικροί σταυροί στα περιβόλια
τις νύχτες στέρφες απομέναν οι αγκαλιές
τότες που σ’ έφεραν, κατσίβελε, στη μπόλια
Ατσίγγανε κι αφέντη μου με τι να σε στολίσω;
φέρτε το μαυριτάνικο σκουτί το πορφυρό
στον τοίχο της Καισαριανής μας φέραν από πίσω
κι ίσα ένα αντρίκειο ανάστημα ψηλώσαν το σωρό.
Κοπέλες απ’ το Δίστομο, φέρτε νερό και ξύδι
κι απάνω στη φοράδα σου δεμένος σταυρωτά
σύρε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι
μέσα απ’ τα διψασμένα της χωράφια τα ανοιχτά
Βάρκα του βάλτου ανάστροφη
φτενή δίχως καρένα
σύνεργα που σκουριάζουνε σε γύφτικη σπηλιά
σμάρι κοράκια να πετάν στην ερήμην αρένα
και στο χωριό να ουρλιάζουνε τη νύχτα εφτά σκυλιά.

4/ Εσμεράλδα (1979)

https://www.youtube.com/watch?v=hCoEJiWIYVs&list=PLFkLomBP4nW8d95TfVPha8xLqZ6Uc6Qbw&index=3

Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Ολονυχτίς τον πότισες με το κρασί του Μίδα
κι ο φάρος τον ελίκνιζε με τρεις αναλαμπές
Δίπλα ο λοστρόμος με μακριά πειρατική πλεξίδα
κι αλάργα μας το σκοτεινό λιμάνι του Gabes
Απά στο γλυκοχάραμα σε φίλησε ο πνιγμένος
κι όταν ξυπνήσεις με διπλή καμπάνα θα πνιγείς
Στο κάθε χάδι κι ένας κόμπος φεύγει ματωμένος
απ’ το σημάδι της παλιάς κινέζικης πληγής
Ο παπαγάλος σου `στειλε στερνή φορά το γεια σου
κι απάντησε απ’ το στόκολο σπασμένα ο θερμαστής
πέτα στο κύμα τον παλιό που εσκούριασε σουγιά σου
κι άντε μονάχη στον πρωραίον ιστό να κρεμαστείς
Γράφει η προπέλα φεύγοντας ξοπίσω "σε προδίνω"
κι ο γρύλος τον ξανασφυράει στριγγά του τιμονιού
Μη φεύγεις. Πες μου, το `πνιξες μια νύχτα στο Λονδίνο
ή στα βρωμιάρικα νερά κάποιου άλλου λιμανιού;
Ξυπνάν οι ναύτες του βυθού ρισάλτο να βαρέσουν
κι απέ να σου χτενίσουνε για πάντα τα μαλλιά.
Τρόχισε κείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν
και ξαναγύρνα με τις φώκιες πέρα στη σπηλιά
Τρεις μέρες σπάγαν τα καρφιά και τρεις που σε καρφώναν
και συ με τις παλάμες σου πεισματικά κλειστές
στερνή φορά κι ανώφελα ξορκίζεις τον τυφώνα
που μας τραβάει για τη στεριά με τους ναυαγιστές

5/ Καραντί (1986)

https://www.youtube.com/watch?v=e-R1FeU0mQU&list=PLFkLomBP4nW8d95TfVPha8xLqZ6Uc6Qbw&index=4

Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Μπάσες στεριές ήλιος πυρρός και φοινικιές
ένα πουλί που ακροβατεί στα παταράτσα
γνέφουνε δυο στιγματισμένα μαύρα μπράτσα
που αρρώστιες τα `χουνε τσακίσει τροπικές
Παντιέρα κίτρινη σινιάλο του νερού
φούντο τις δυο και πρίμα βρέξε το πινέλο
τα δυο φανάρια της νυκτός κι ο Πιζανέλο
ξεθωριασμένος απ’ το κύμα του καιρού
Το καραντί το καραντί θα μας μπατάρει
σάπια βρεχάμενα τσιμέντο και σκουριά
από νωρίς δεξιά στη μάσκα την πλωριά
κοιμήθηκεν ο καρχαρίας που πιλοτάρει
Όρντινα δίνει ο παπαγάλος στον ιστό
όπως και τότε απ’ του Κολόμπου την κουκέτα
χρόνια προσμένω να τυλίξεις τη μπαρκέτα
χρόνια προσμένω τη στεριά να ζαλιστώ
Φωτιές ανάβουνε στην άμμο ιθαγενείς
κι αχός μας φτάνει καθώς παίζουν τα όργανά
τους της θάλασσας κατανικώντας τους θανάτους
στην ανεμόσκαλα σε θέλω να φανείς
Φύκια μπλεγμένα στα μαλλιά στο στόμα φύκια
έτσι ως κοιμήθηκες για πάντα στα βαθιά
κατάστιχτη πελεκημένη απο σπαθιά
διπλά φορώντας των Ίνκας τα σκουλαρίκια
Το καραντί το καραντί θα μας μπατάρει
σάπια βρεχάμενα τσιμέντο και σκουριά
από νωρίς δεξιά στη μάσκα την πλωριά
κοιμήθηκεν ο καρχαρίας που πιλοτάρει

6/ Θέλω τη μέρα που θα φύγεις (2002)

https://www.youtube.com/watch?v=yk1lQVPtWB8&list=PLFkLomBP4nW8d95TfVPha8xLqZ6Uc6Qbw&index=5

Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Και τι μπορώ να πω για σένα
που να `ναι εσύ
λέξεις με δέρμα και μαλλιά
γραμματικές για την αφή
χέρια πλεγμένα
Θέλω τη μέρα που θα φύγεις
απ’ το πρωί να μου γελάς
κι όταν την πόρτα θα ανοίγεις
να είναι σαν να μ’ αγαπάς
Και πώς μπορώ να σε θυμάμαι
και να `σαι εσύ
τα γέλια σου σαν τα νερά
μια ήσυχη λέξη στ’ αυτί
και να νικάμε

7/ Το γράμμα (1986) *

https://www.youtube.com/watch?v=bg-DqJgZC7Q&index=6&list=PLFkLomBP4nW8d95TfVPha8xLqZ6Uc6Qbw

Στίχοι: Μπάμπης Τσικληρόπουλος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Το γράμμα σου πήρα, σου στέλνω δυο λόγια μητέρα.
Αν βρω ευκαιρία θα ’ρθω να σε δω κάποια μέρα.
Νοστάλγησα λίγο, με πνίγει και τούτη η πόλη.
Οι άνθρωποι μόνοι κι εγώ μοναχή, πάντα μόνη.
Χιλιάδες ο κόσμος, δεν έχεις με ποιον να μιλήσεις.
Στερνή συντροφιά μου δυο τρεις παιδικές αναμνήσεις.
Το χαμόγελό μου κοιτάζω στη φωτογραφία,
αυτό δεν μπορεί να το σβήσει καμιά πολιτεία.
Μου λες να σου γράψω γιατί τελευταία σωπαίνω
κι εγώ που ακόμα δεν ξέρω αν ζω ή αν πεθαίνω
στους δρόμους γυρίζω και ψάχνω για τον εαυτό μου.
Κανείς δε με βρήκε ακόμα και στο όνειρό μου.
Ρεκλάμες, πορείες, χαφιέδες, πανό, διαδηλώσεις.
Εμπόροι ρουφιάνοι πουλάνε ελπίδες με δόσεις.
Κι εσύ με ρωτάς αν αντάμωσα την ευτυχία.
Γραμμένη στον τοίχο την είδα σε μια συνοικία.

8/ Ατομική μου ενέργεια (1995)

https://www.youtube.com/watch?v=Hfuifhce1Wo&index=7&list=PLFkLomBP4nW8d95TfVPha8xLqZ6Uc6Qbw

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Πάρε με νύχτα, πάρε με
στων αστεριών το άρμα
να σεργιανίσω μια ψυχή
που τυραννάω καιρό
Στον κόσμο αυτό παιδεύτηκα
γιατί ήρθα μ’ ένα κάρμα
το παραπέρα απ’ τη ζωή
να μάθω ν’ αγαπώ
Ατομική μου ενέργεια
κι ανάσα μου στα χείλη
την πρώτη ουσία, την αρχή,
σηκώστε με να δω
Όχι από περιέργεια,
μα δε χωράω στην ύλη
κι ετούτη η ψεύτρα η εποχή
την έχει για θεό
Δίνε μου, κόσμε, δίνε μου
το πιο θλιμμένο όπα
να στο γυρίσω μια στροφή
με σώμα ευγενικό
Κι αν είναι από το είναι μου
κι απ’ την καρδιά που το `πα
να γίνει η αγάπη προσευχή
και στάχτη το κακό
Ατομική μου ενέργεια
κι ανάσα μου στα χείλη
την πρώτη ουσία, την αρχή,
σηκώστε με να δω
Όχι από περιέργεια,
μα δε χωράω στην ύλη
κι ετούτη η ψεύτρα η εποχή
την έχει για θεό

9/ Αντίστροφη μέτρηση (1990) *

https://www.youtube.com/watch?v=eycjditb8aM&list=PLFkLomBP4nW8d95TfVPha8xLqZ6Uc6Qbw&index=8

Αντίστροφη μέτρηση  
Στίχοι: Χαρούλα Αλεξίου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Τη μοναξιά σου είδα και φοβήθηκα
στο βλέμμα σου το σκοτεινό θυμήθηκα
την περασμένη μου ζωή
πόσο με τρόμαξες
Κι ένα πρωί το άγγιγμα σου
ήρθε σαν ξύπνημα
μα μέχρι να νυχτώσει
είχε γίνει δίλημμα
της μετρημένης μου ζωής
Πόσο με τρόμαξες
Μες του κορμιού μου
την τρελή την εγκατάλειψη
είδα το έργο της ζωής μου
σ’επανάληψη
Κι είπα να τρέξω να κρυφτώ
και τώρα που αρχίζει
η αντίστροφη μέτρηση
αρχίζω να μετράω εγώ
και φύγε πρώτα εσύ
πάρε και τη φωτιά μαζί
Να μην θυμάμαι πια

10/ όσο κρατάει ένας καφές (1989)

https://www.youtube.com/watch?v=dOA7Nj0kTeo&list=PLFkLomBP4nW8d95TfVPha8xLqZ6Uc6Qbw&index=9

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Αυτό το βράδυ μη μ’ αφήνεις μόνο
σ’ ένα ναρκοπέδιο γυρνώ,
αυτό το βράδυ που σε πίνω και στεγνώνω
ή θα σωθώ ή θα χαθώ.
Μείνε ακόμα λίγο
μέχρι που να ξεφύγω
και κράτησέ με αν θες
όσο κρατάει ένας καφές.
Μείνε ακόμα λίγο
μέχρι που να ξεφύγω
κι ύστερα πες μου "γεια"
και πως θα `ρθείς ξανά.
Αυτό το βράδυ μη μ’ αφήνεις μόνο
το μυαλό μου πάει στο κακό,
αυτό το βράδυ παρηγόρα μου τον πόνο
ξεγέλασέ με, αγάπη, σαν μωρό.

11/Η δίκοπη ζωή (1977)

https://www.youtube.com/watch?v=gOqzfCwqlyo&list=PLFkLomBP4nW8d95TfVPha8xLqZ6Uc6Qbw&index=10

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Απ’ το κακό και τ’ άδικο διωγμένο
κι όπως ενήστευες τη δίκοπη ζωή,
σε βρήκα ξαφνικά σημαδεμένο
να σ’ έχει ο κάτω κόσμος ξεγραμμένο
κι ο πάνω κόσμος να `ναι οι τροχοί
που σ’ έχουν στα στενά κυνηγημένο...
Και πήρες του καιρού τ’ αλφαβητάρι
και της αγάπης λόγια φυλαχτό,
για να βρει πάλι ρίζα το χορτάρι
και πήρες την ελπίδα και τη χάρη,
ψηλά να πας να χτίσεις κιβωτό
με την ελπίδα μόνο και τη χάρη...
Μα πως να μην ξεχάσεις την αυλή σου
και την παλιά τη γνώμη καθενός,
όσους κρυφά περπάτησαν μαζί σου
να σημαδεύουν πάλι τη ζωή σου
και να σαι το πουλί κι ο κυνηγός
στις μαύρες λαγκαδιές του παραδείσου...
Κρυφά και φανερά σ’ ακολουθούνε
οι συμμορίες κι οι βασανιστές
και ψάχνουν μέρα νύχτα να σε βρούνε,
μα δεν υπάρχει δρόμος να διαβούνε
γιατί ποτέ δεν ήταν ποιητές,
το χώμα που πατούν να προσκυνούνε..

12/ Δεν είμαι άλλος (2002)

https://www.youtube.com/watch?v=2WxLxYqAR-4&index=11&list=PLFkLomBP4nW8d95TfVPha8xLqZ6Uc6Qbw

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Πίσω απ’ το φως της μουσικής που ταξιδεύεις
είσαι ολόκληρη αργεντίνικο τανγκό
Και μήτε στ’ όνειρό σου πια δε με γυρεύεις
όπως παλιά μ’ ένα σκοπό χερουβικό
Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός
Μες τα νεκρά τα καφενεία ρίχνει χιόνι
κι εγώ πενθώ την ερημιά ενός φιλιού
που σαν το ρούχο η αγάπη μας παλιώνει
κι είναι σαν ήχος χαλασμένου πιστολιού
Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός
Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός

13/ Γυναίκα (1979) *

https://www.youtube.com/watch?v=a2NtXnxFjJU&index=12&list=PLFkLomBP4nW8d95TfVPha8xLqZ6Uc6Qbw

Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα
Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία
Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα.
Από παιδί βιαζόμουνα μα τώρα πάω καλιά μου.
Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει.
Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου,
για μια στιγμή αν με λύγισε σήμερα δε με ορίζει.
Το μετζαρόλι ράγισε και το τεσσαροχάλι.
Την τάβλα πάρε, τζόβενο, να ξαναπάμε αρόδο.
Ποιος σκύλας γιος μας μούτζωσε κι έχουμε τέτοιο χάλι,
που γέροι και μικρά παιδιά μας πήραν στο κορόιδο;
Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάρι. Γιομάτη φύκια και ροδάνθη αμφίβια Μοίρα.
Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι,
πρώτη φορά σε μια σπηλιά στην Αλταμίρα
Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει.
Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ πού μ’ είδες;
Στην άμμο πάνω σ’ είχα ανάστροφα ζαβώσει
τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες
Το τείχος περπατήσαμε μαζί το Σινικό.
Κοντά σου ναύτες απ’ την Ουρ πρωτόσκαρο εβιδώναν.
Ανάμεσα σε ολόγυμνα σπαθιά στο Γρανικό
έχυνες λάδι στις βαθιές πληγές του Μακεδόνα.
Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο.
Διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα.
Εδώ κοντά σου χρόνια ασάλευτος να μένω
ως να μου γίνεις, Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα

14/ Οι 7 Νάνοι στο Σ/σ Συρενια (1986)

https://www.youtube.com/watch?v=zJ67xn22fyY&list=PLFkLomBP4nW8d95TfVPha8xLqZ6Uc6Qbw&index=13

Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Εφτά. Σε παίρνει αριστερά, μην το ζορίζεις.
Μάτσο χωράνε σε μια κούφιαν απαλάμη.
Θυμίζεις κάμαρες κλειστές, στεριά μυρίζεις.
Ο πιο μικρός αχολογάει μ’ ένα καλάμι.
Γυαλίζει ο Σημ της μηχανής τα δυο ποδάρια.
Ο Ρεκ λαδώνει στην ανάγκη το τιμόνι.
Μ’ ένα φτερό ξορκίζει ο Γκόμπυ τη μαλάρια
κι ο στραβοκάνης ο Χαράμ πίτες ζυμώνει.
Απ’ το ποδόσταμο πηδάνε ως τη γαλέτα.
Μπορώ ποτέ να σου χαλάσω το χατήρι;
Κόρη ξανθή και γαλανή που όλο εμελέτα
ποιος ρήγα γιος θε να την πιει σ’ ένα ποτήρι.
Ραμάν αλλήθωρε, τρελέ, που λύνεις μάγια,
κατάφερε το σταυρωτό του νότου αστέρι
σωρός να πέσει να σκορπίσει στα σπιράγια,
και πες του κάτω από ένα δέντρο να με φέρει.
Ο Τοτ, του λείπει το ένα χέρι μα όλο γνέθει,
τούτο το απίθανο σινάφι να βρακώσει.
Εσθήρ, ποια βιβλική σκορπάς περνώντας μέθη;
Ρούθ, δε μιλάς; Γιατί τρεκλίζουμε οι διακόσιοι;
Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει.
Μ’ ένα ξυστρι καθάρισέ με απ’ τη μοράβια.
Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει.
Γιέ μου πού πας; Μάνα, θα πάω στα καράβια.
Κι έτσι μαζί με τους εφτά κατηφοράμε.
Με τη βροχή, με τον καιρό που μας ορίζει.
Τα μάτια σου ζούνε μια θάλασσα, θυμάμαι...
Ο πιο στερνός μ’έναν αυλό με νανουρίζει.
Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει.
Μ’ ένα ξυστρι καθάρισέ με απ’ τη μοράβια.
Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει.
Γιέ μου πού πας; Μάνα, θα πάω στα καράβια.

15/ Θεσσαλονίκη (1979) *
https://www.youtube.com/watch?v=JItajmzsdus&index=14&list=PLFkLomBP4nW8d95TfVPha8xLqZ6Uc6Qbw

Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Ήταν εκείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης
το κύμα η πλώρη εκέρδιζεν οργιά με την οργιά
σ’ έστειλε ο πρώτος τα νερά να πας για να γραδάρεις
μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά
Ξέχασες κείνο το σκοπό που λέγανε οι Χιλιάνοι
άγιε Νικόλα φύλαγε κι αγιά θαλασσινή
τυφλό κορίτσι σ’ οδηγάει παιδί του Μοντιλιάνι
που τ’ αγαπούσε ο δόκιμος κι οι δυο Μαρμαρινοί
Απάνω στο γιατάκι σου φίδι νωθρό κοιμάται
και φέρνει βόλτες ψάχνοντας τα ρούχα σου η μαϊμού
εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται
σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού
Κάτω από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη
πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μου είπες σ’ αγαπώ
αύριο σαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Ντεπό

16/ Κι ήθελε ακόμη (1978)

https://www.youtube.com/watch?v=nhPRdDGOw14&list=PLFkLomBP4nW8d95TfVPha8xLqZ6Uc6Qbw&index=15

Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει
όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα,
έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω
πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες.
Μιλάτε, δείχνετε πληγές, αλλόφρονες στους δρόμους.
Τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας σαν σημαία
καρφώσατε σ’ εξώστες, με σπουδή φορτώσατε το εμπόρευμα.
Η πρόγνωσή σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις.
Εκεί, προσεκτικά σε μια γωνιά μαζεύω με τάξη,
φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο.
Κρεμώ κομμένα χέρια στους τοίχους, στολίζω
με τα κομμένα κρανία τα παράθυρα, πλέκω
με κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω
όρθιος και μόνος σαν και πρώτα περιμένω.

17/ Μια πίστα από φώσφορο (1990)

https://www.youtube.com/watch?v=grYQ1eMrj9Y&index=16&list=PLFkLomBP4nW8d95TfVPha8xLqZ6Uc6Qbw

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Αν ήτανε το έδαφός σου πρόσφορο
θα σου `φτιαχνα μια πίστα από φώσφορο
με δώδεκα διαδρόμους
δώδεκα τρόμους
με βύσματα κι εντάσεις φορητές
με πείσματα κι αεροπειρατές
αν ήτανε η αγκαλιά σου όαση
θα σου `φερνα δισκάκια για ακρόαση
στο λίκνισμα της άμμου
στάλα η καρδιά μου
κι η διψασμένη μου ψυχή στρατός
και πάνω της ζωής ο αετός
Όνειρα όνειρα
φλόγες μακρινές μου
Του φευγιού μου όνειρα
κι άγνωστες φωνές μου
Κοιμήσου εσύ κι εγώ θα ονειρεύομαι
σαν ήσυχος θεός θα εκπορεύομαι
απ’τ’άσπρο σου το χιόνι
δίχως σεντόνι
στα νύχια του κακού τη νύχτα αυτή
κι ο θάνατος λυπάται να κρυφτεί

18/ Ελένη (1986) *

https://www.youtube.com/watch?v=9l1MQ-E9F_g&index=17&list=PLFkLomBP4nW8d95TfVPha8xLqZ6Uc6Qbw

Στίχοι: Μπάμπης Τσικληρόπουλος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Ζούμε σ’ έναν κόσμο μαγικό
με φόντο την Ακρόπολη, το Λυκαβηττό
Γεμάτα τα μπαλκόνια, πολιτικά αηδόνια
Υποσχέσεις και αγάπες και πολύχρωμα μπαλόνια
για ευτυχισμένα χρόνια
Κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη
της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη
Η ζωή σου, να το ξέρεις, είναι επικηρυγμένη
Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο κι άλλο
εκείνη να σε πεθαίνει
Κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη
της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη
Ζούμε σ’ ένα κόσμο μαγικό
Υποχθόνια δουλεύει με μοναδικό σκοπό
Να σε μπάσει στο παιχνίδι, τη ζωή σου πως θα φτιάξει
Να σου τάξει, να σου τάξει την ψυχή σου να ρημάξει
Κι όταν φτάσει να ελέγχει της ελπίδας σου τον πόνο
δεν του φτάνει ετούτο μόνο
Με γλυκόλογα σε παίρνει απ’ το χέρι
Σε βαφτίζει της Ελλάδας νοικοκύρη
Κι εκεί που λες αλλάξανε τα πράγματα και σηκώνεις το ποτήρι
Αρπάζει, κλέβει τ’ όνειρό σου και του κάνει χαρακίρι

19/ Ερωτικό (Με μια πιρόγα) (1982) *

https://www.youtube.com/watch?v=IZIGesmmm-U&index=18&list=PLFkLomBP4nW8d95TfVPha8xLqZ6Uc6Qbw

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις
Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου `φερα απ’ τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ’ αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου
Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ’ ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμ’ Αντιγόνη
Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι

20/ Ρόζα (1996) *

https://www.youtube.com/watch?v=ug8kHfLh8GU&index=19&list=PLFkLomBP4nW8d95TfVPha8xLqZ6Uc6Qbw

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα
γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό
περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα
και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό
Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά
Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
φωνή εντόμου τώρα ειν’ η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό
Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί
Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι
πώς σ’ έχει αλλάξει έτσι ο καιρός
περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα
και γω μέσ’ στην ομίχλη και τη μπόρα
κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός
Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

21/ Άννα μην κλαις (1978)

https://www.youtube.com/watch?v=oVYMnHWA_mY&t=0s&list=PLFkLomBP4nW8d95TfVPha8xLqZ6Uc6Qbw&index=21

Στίχοι: Μπέρτολτ Μπρέχτ
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Μιλάνε για καιρούς δοξασμένους, και πάλι
(Άννα μην κλαις)
θα γυρέψουμε βερεσέ απ’ τον μπακάλη.
Μιλάνε για του έθνους, ξανά, την τιμή
(Άννα μην κλαις)
στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωμί
Μιλάνε για νίκες που το μέλλον θα φέρει
(Άννα μην κλαις)
Εμένα δε με βάζουν στο χέρι.
Ο στρατός ξεκινά
(Άννα μην κλαις)
Σαν γυρίσω ξανά θ’ ακολουθώ άλλες σημαίες.
Ο στρατός ξεκινά

22/ Ο Άμλετ της σελήνης (2002)

https://www.youtube.com/watch?v=yZArpDjIZjQ&t=0s&list=PLFkLomBP4nW8d95TfVPha8xLqZ6Uc6Qbw&index=22

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Ξεγέλασες τους ουρανούς με ξόρκια μαύρη φλόγα
Πως η ζωή χαρίζεται χωρίς ν’ ανατραπεί
Κι όλα τα λόγια των τρελών που ήταν δικά μας λόγια
Τα μάγευες με φάρμακα στην άσωτη σιωπή
Πενθούσες με τους έρωτες γυμνός και μεθυσμένος Γιατί με τους αθάνατους είχες λογαριασμούς
Τις άριες μιας όπερας τραύλιζες νικημένος
Μιας επαρχίας μαθητής μπροστά σε δυο χρησμούς
Τι ζήλεψες τι τα ‘θελες τα ένδοξα Παρίσια
Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος πια παντού είναι τεκές
Διεκδικούσες θαύματα που δίνουν τα χασίσια
Και παραισθήσεις όσων ζουν μέσα στις φυλακές
Και μια βραδιά που ντύθηκες ο Άμλετ της Σελήνης
Έσβησες μ’ ένα φύσημα τα φώτα της σκηνής
Και μονολόγους άρχισες κι αινίγματα να λύνεις
Μιας τέχνης και μιας εποχής παλιάς και σκοτεινής

Merci bien Elpida pour ce partage! 

Je poste ici les traductions que nous avions déjà faites sur Projethomere 1, avant la panne. J’ai retrouvé quelques impressions « papier » et quelques pdf, pas tout malheureusement. Pour les traductions postées sur stixoi, je mets le lien seulement.
Pour les autres, il faudra trouver des traducteurs !

2/ Θυμάσαι ( Ψάξε στ' όνειρό μας )  

Avec en rouge les corrections de notre regretté Dino. Je laisse le lien de l’interprétation de Dimitri Mitropanos qui avait à l’époque illustré notre traduction.
Tu te rappelles (1)[Rappelle toi] (cherche dans notre rêve)

https://www.youtube.com/watch?v=hwg334vBh5Q&feature=rec-HM-fresh+div

Θυμάσαι τις μέρες εκείνες
σαν δυο τρελοί που είχαν κλειστεί
σ' ένα όνειρο έξι μήνες
έφυγε η τρέλα
μείναν μόνα τους τα μάτια
και η ζωή μας νοικιαζόμενα δωμάτια
Tu te rappelles [Rappelle-toi] ces jours
Comme deux fous qui [Quand deux fous] s’étaient enfermés
Dans un rêve pendant 6 mois
La folie est partie
Les [Leurs] yeux [seulement] sont restés seuls
Et notre vie devenue [dans] des chambres à louer [de location]

Ψάξε στ' όνειρό μας
μήπως και βρούμε πουθενά τον εαυτό μας
ίσως το λάθος να μην ήτανε δικό μας
Cherche dans notre rêve
Des fois que nous trouvions [Est-ce que nous trouvons] quelque part notre être
Peut-être ce ne fut pas notre faute [l’erreur de ne pas avoir été nous-mêmes]

Ψάξε στ' όνειρό μας
μήπως έχουμε ξεχάσει
αυτό που απέναντι μπορεί να μας περάσει
Cherche dans notre rêve
Des fois que nous ayons [Est-ce que nous avons] oublié
Ce qui a pu se passer en face[entre nous]

Θυμάσαι τις μέρες εκείνες
που βάζαμε σκληρό χαρτί
στου ποδηλάτου τις ακτίνες
τρέχαν τα νιάτα μας σε μία κατηφόρα
κι ήρθαν τα χρόνια και μας έκοψαν τη φόρα
Tu te rappelles ces jours-la [Rappelle-toi ces jours]
Où nous mettions du carton
Aux rayons de la bicyclette (2)
Notre jeunesse courait dans une descente effrénée
Et les années sont venues et nous ont coupé notre élan

Λάκης Λαζόπουλος est un artiste/humoriste/acteur absolument sui generis imprévisible, souvent absurde, etc.
(1) "Θυμάσαι" n'est pas de l'impératif qui serait "θυμήσου".
(2) Une blague des jeunes de jadis pour faire du bruit et imaginer qu'ils avaient une moto  
Les fautes de traduction ne se doivent pas à toi (comme dit la chanson) mais au langage de Lazopoulos.
Commentaires/Corrections: DINO

3/ Federico Garcia Lorca
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Translations&act=details&t_id=8476

9/ Αντίστροφη μέτρηση
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Translations&act=details&t_id=11418

13/ Γυναίκα
Femme



Je recopie la traduction de « Sapounaki » (27.10.2009…..Il me semble que c’était hier !) dans la versions intégrant les commentaires de Dino

Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα
Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία
Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα.
Sur l’aileron du requin, danse !
Fais jouer au vent ta langue et passe
Ailleurs tu t’appelais Judith, ici Maria
Sur la roche s’entredéchirent serpent et murène

Από παιδί βιαζόμουνα μα τώρα πάω καλιά μου.
Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει.
Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου,
για μια στιγμή αν με λύγισε σήμερα δε με ορίζει.
Depuis l’enfance je me hâtais mais aujourd’hui je suis fichu.
Une cheminée m’a assigné au monde et souffle.
Si ta main, qui a caressé mes cheveux naissants
Pour un instant m’ a fait ployer, elle ne me commande plus aujourd’hui.

Το μετζαρόλι ράγισε και το τεσσαροχάλι.
Την τάβλα πάρε, τζόβενο, να ξαναπάμε αρόδο.
Ποιος σκύλας γιος μας μούτζωσε κι έχουμε τέτοιο χάλι,
που γέροι και μικρά παιδιά μας πήραν στο κορόιδο;
Le sablier s’est fendillé ainsi que le grappin
Prends la règle, moussaillon (ce mot est de moi d’après la remarque de Dino sur τζόβενο) pour rejoindre le large.
Quel fils de chienne nous a jeté un sort pour être dans pareille galère,
Où vieux et petits nous ont menés en bateau ?

Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάρι. Γιομάτη φύκια και ροδάνθη αμφίβια Μοίρα.
Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι,
πρώτη φορά σε μια σπηλιά στην Αλταμίρα
Fardée. Que t’éclaire le fanal rouge.
Couverte d’algues, Moire amphibie au teint de rose.
Tu chevauchais sans selle, débridée,
Pour la première fois dans la grotte d’Altamira.

Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει.
Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ πού μ’ είδες;
Στην άμμο πάνω σ’ είχα ανάστροφα ζαβώσει
τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες
La mouette fond sur le dauphin pour l’aveugler
Qu’as-tu à me regarder ? Te rappellerai-je, moi, où tu m’as vu ?
Sur le sable à rebours je t’ai abrutie
La nuit de la fondation des pyramides

Το τείχος περπατήσαμε μαζί το Σινικό.
Κοντά σου ναύτες απ’ την Ουρ πρωτόσκαρο εβιδώναν.
Ανάμεσα σε ολόγυμνα σπαθιά στο Γρανικό
έχυνες λάδι στις βαθιές πληγές του Μακεδόνα.
Ensemble nous avons arpenté la muraille de Chine.
A tes côtés les marins d’Our vissaient le premier tin.
En ton sein, les sabres au clair du Granique
Tu mouillais d’huile les plaies profondes du Macédonien.

Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο.
Διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα.
Εδώ κοντά σου χρόνια ασάλευτος να μένω
ως να μου γίνεις, Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα
Grimée. Que t’éclaire une lumière chétive.
Tu as soif d’or. Prends, fouille, compte.
Puissé-je rester ici des années, immobile, près de toi
Que tu me sois Destin, Socle et Trépas.

15/ Θεσσαλονίκη
Thessalonique - Traduction sur le 1er forum d'Hélène



Ήταν εκείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης
το κύμα η πλώρη εκέρδιζε οργιά με την οργιά
σ' έστειλε ο πρώτος τα νερά να πας για να γραδάρεις
μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά
Il y avait en cette nuit lointaine le Vardaris qui soufflait
la proue gagnait le flot brasse après brasse
Le capitaine t'a envoyé mesurer les eaux
Mais toi tu te rappelles de Smaro  et de Kalamaria

Ξέχασες κείνο το σκοπό που παίζαν οι Χιλιάνοι
άγιε Νικόλα φύλαγε κι αγιά θαλασσινή
τυφλό κορίτσι σ' οδηγά παιδί του Μοντιλιάνι
που τ' αγαπούσε ο δόκιμος κι οι δυο Μαρμαρινοί
Tu as oublié cet air que jouaient les Chiliens
Saint Nicolas veillait et Notre Dame de la Mer
la fille aveugle qui te guidait, enfant de Modigliani
qu'aimait le mousse et les 2 matelots de Marmara.

Απάνω στο γιατάκι σου φίδι νωθρό κοιμάται
και φέρνει βόλτες ψάχνοντας τα ρούχα σου η μαϊμού
εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται
σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού
Au dessus de ta couchette dort le serpent indolent
et le singe tourne en rond en fouillant dans tes vêtements
Excepté ta maman personne ne se souvient de toi
En cet effroyable voyage de destruction

Κάτω από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη
πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μου είπες σ' αγαπώ
αύριο σαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Ντεπό
Thessalonique dort sous les lumières rouges
Voici 10 ans, ivre, tu m'as dit "je t'aime"
Demain comme alors sans galon à la manche
En vain tu chercheras le chemin qui mène au Dépo (quartier de Thessalonique).

18/ Ελένη
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Translations&act=details&t_id=7758

19/ Ερωτικό (Με μια πιρόγα)
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Translations&act=details&t_id=7642

20/ Ρόζα
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Translations&act=details&t_id=12145

Très bonne idée de raviver  ces souvenirs Elpida, merci !

Je traduis la n°7  "la lettre", lettre à une mère.....qui toujours écoute même si son enfant se plaint ! En cette avant-veille de fête des mères (en France), elle est tout indiquée.....

Το γράμμα (1986)
La lettre

Στίχοι: Μπάμπης Τσικληρόπουλος - Paroles Babis Tsikliropoulos
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος - Musique : Thanos Mikroutsikos
Χρήστος Κωνσταντόπουλος και Χρίστος Θεοδώρου (πιάνο) live στο φιλολογικό σύλλογο "Παρνασσός" (αίθουσα "Κωστής Παλαμάς"), το Σάββατο 5 Μαΐου 2018 - Interprétation : Christos Konstantopoulos accompagné au piano par Christos Theodorou



Το γράμμα σου πήρα, σου στέλνω δυο λόγια μητέρα.
Αν βρω ευκαιρία θα ’ρθω να σε δω κάποια μέρα.
Νοστάλγησα λίγο, με πνίγει και τούτη η πόλη.
Οι άνθρωποι μόνοι κι εγώ μοναχή, πάντα μόνη.
J’ai reçu ta lettre, je t’envoie quelques mots maman.
Si j’ai l’occasion je viendrai te voir un de ces jours.
Je regrette un peu, cette ville m’étouffe.
Les gens solitaires et moi aussi, toujours seule.

Χιλιάδες ο κόσμος, δεν έχεις με ποιον να μιλήσεις.
Στερνή συντροφιά μου δυο τρεις παιδικές αναμνήσεις.
Το χαμόγελό μου κοιτάζω στη φωτογραφία,
αυτό δεν μπορεί να το σβήσει καμιά πολιτεία.
Le monde, une multitude et tu n’as personne à qui parler.
Ma dernière compagnie, deux ou trois souvenirs d’enfance.
Je regarde mon sourire sur la photo
Aucune société ne peut m’enlever ça.

Μου λες να σου γράψω γιατί τελευταία σωπαίνω
κι εγώ που ακόμα δεν ξέρω αν ζω ή αν πεθαίνω
στους δρόμους γυρίζω και ψάχνω για τον εαυτό μου.
Κανείς δε με βρήκε ακόμα και στο όνειρό μου.
Tu me dis de t’écrire car je n’ai pas répondu la dernière fois
Et moi qui ne sais pas encore si je vis ou si je meurs
Je tourne en rond à la recherche de mon identité.
Personne ne m’a encore trouvé même dans mes rêves.

Ρεκλάμες, πορείες, χαφιέδες, πανό, διαδηλώσεις.
Εμπόροι ρουφιάνοι πουλάνε ελπίδες με δόσεις.
Κι εσύ με ρωτάς αν αντάμωσα την ευτυχία.
Γραμμένη στον τοίχο την είδα σε μια συνοικία.
Des publicités, des marches, des mouchards, un panneau, des manifestations
Des marchands voyous vendent des espoirs à crédit
Et toi qui me demandes si j’ai rencontré le bonheur
Je l’ai vu écrit sur un mur dans un quartier.

Bonne traduction Elpida, bravo!!

Mon ami Christos vient de "sortir" une nouvelle chanson : Τα αντίθετα μαζί


Pour le titre j'hésite entre : "la réunion (ou la conjonction) des contraires et "contradictions". Qu'en pensez-vous?

Ερμηνεία :Χρήστος Κωνσταντόπουλος – Interprétation Christos Konstantopoulos
Μουσική: Χρίστος Θεοδώρου - Musique Christos Theodorou
Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης - Paroles Nikos Moraïtis

Δε φταις εσύ, αγάπη μου, ούτε κι εγώ
έτσι είναι ο κάθε άνθρωπος, άλλο βουνό
άλλος γκρεμός στα μάτια μας, άλλη ρωγμή
άλλο βοριά έχω μέσα μου κι άλλον εσύ
Tu n’as pas commis de faute, mon amour, moi non plus
Chaque être est différent à nos yeux
Une montagne, un précipice, une fêlure
Un souffle en moi, un autre en toi

Ήμουνα σύννεφα κι ήσουν καλοκαίρι
χώρεσα μέσα μου τ’ αντίθετα μαζί
μα όπως σου άπλωνα το δεξί μου χέρι
ήμουν χάδι
ήμουν χάδι
κι ήσουνα σπαθί
J’étais les nuages et toi l’été
J’avais en moi les contraires réunis
Mais comme j’étendais sur toi ma main droite
J’étais une caresse
J’étais une caresse
Mais toi de l’acier

Άσε λοιπόν ό,τι έγινε να μην κριθεί
τ’ άγριο πουλί στο ήμερο θα επιτεθεί
Έτσι είναι αυτά, αγάπη μου, τι προσπαθείς;
σε μια στιγμή πώς τη φύση σου να απαρνηθεις;
Ne juge pas ce qui est advenu
L’oiseau sauvage sera attaqué par l’animal domestique
Il en est ainsi, mon amour, qu’essayes-tu ?
Comment, en un instant renier ta nature ?

Voici la correction Elpida, tu t'es bien débrouillée mais certains sens n'était pas faciles à saisir.

Pour le titre - Nos contraires

χώρεσα μέσα μου τ’ αντίθετα μαζί
j'avais entassé en moi tous nos contraires

τ’ άγριο πουλί στο ήμερο θα επιτεθεί
l' oiseau sauvage attequera le domestique

Άσε λοιπόν ό,τι έγινε να μην κριθεί
alors laisse tomber et ne jugons pas ce qui est advenu

Έτσι είναι αυτά, αγάπη μου, τι προσπαθείς;
σε μια στιγμή πώς τη φύση σου να απαρνηθεις;
Il en est ainsi, mon amour, qu’essayes-tu (de prouver)?
Comment, en un instant renier ta (vraie) nature ?