Από τη θυμέλη του ναού βγάζει μια ευχάριστη οσμή θυμιάματος. Ενώ ο προγάστωρ ο ιερουργός κρατάει μια ιερή σκευή, ο ακόλουθός του μ΄ ένα ριπίδι διώχνει τα έντομα που τραβά το κρέας θυσιασμένο στο θεό. Στο μεταξύ, απ΄ όλες τις υπερώες των παρόντων πιστών, ανεβαίνει ως το θόλο του ναού ένας παραπονιάρικος θρους. Έξω, στον πρόναο, περιμένει ένα δεμένο αρνάκι, που ροκανίζει ένα τεύτλο, χωρίς να είναι καθόλου περιδεές από το ότι θα γίνει η επόμενη θυσία.
De l'autel du temple s'échappe une odeur agréable d'encens. Alors que l'officiant bedonnant tient un ustensile sacré, son acolyte chasse avec un éventail les insectes attirés par la viande sacrifiée au dieu. Pendant ce temps, de tous les palais des fidèles présents, monte jusqu'à la voûte du temple, un murmure plaintif. A l'extérieur, dans le pronaos, attend un agnelet attaché qui grignote une betterave, sans être le moins du monde effrayé par le fait qu'il va être la victime du sacrifice suivant.