Και που φόρεσε
κοθόρνους και φαίνεται έτσι πιο ψηλός,
χοϊκός παραμένει ο άνθρωπος. Αυτά τα λόγια, δεν μπορούσε να τα βγάλει από το νου του ο Γεώργιος, ο ναυτής της δεύτερης
τοιχαρχίας. Στους νυχτερινούς του εφιάλτες επαναλάμβανε :"Ακόμα και
ενθένδε με
λαγονεύει ο τρισκατάρατος! Μπούχτισα τα
σκώμματα. Στο διάβολο ο
υετός, ειδάλλως θα γίνω λάσπη!" Δεν τον άφηνε ήσυχο η ελονοσία.
L'homme a beau porter des cothurnes et ainsi paraître plus grand, il est fait de terre. Ces paroles, Georges, le matelot de la deuxième équipe de quart, ne pouvait pas se les ôter de la tête. Dans ses cauchemars nocturnes il répétait:"Et même d'ici,le scélérat me poursuit! J'en ai assez de ces plaisanteries. Au diable la pluie, sinon je vais me transformer en boue!"... Le paludisme ne le laissait pas en paix.
Accueil
