Σκαρφαλώνω όλο και πιο πολύ στην πλαγιά του Ολύμπου, προς αυτό το νεφοστεφές άστυ των θεών και οι τρίχες του πώγωνός μου είναι γεμάτες πάχνη. Να τα μας! Είμαι τώρα ένας συγγενής εξ αγχιστείας του Αγιοβασίλη! Με τέτοιο κρύο, σίγουρα, τα αγάλματά τους περνάνε καλύτερα στους σηκούς των ναών απ΄ αυτή την κορφή που δε βλέπω ακόμη από εδώ και την οποία ελπίζω να αγγίξω παρα'ύ'στερα. Αρχίζει να ξημερώνει κι όμως φτερουγίζουν ακόμη γύρω μου κάποιες πυγολαμπίδες. Διττός είναι ο σκοπός μου, πρώτον να φτάσω σ΄ αυτό το μαγικό βουνό, δεύτερον να είμαι συγκινημένος από τη θεïκή ιδιότητά του.
Je grimpe toujours plus au flanc de l'Olympe, vers cette cité embrumée des dieux et les poils de ma barbe sont pleins de givre. Nous voilà bien! Je suis désormais parent par alliance du Père Noël! Avec un tel froid, leurs statues se trouvent bien mieux dans les cellas des temples plutôt que sur ce sommet que je ne vois pas encore d'ici et que j'espère atteindre plus tard. Il commence à faire jour et pourtant voltigent encore autour de moi quelques lucioles. Mon but est double, premièrement atteindre ce sommet magique, deuxièmement être ému par son statut divin.
Ηélène, le voyage s'est bien passé, mais le bateau avait du retard, si bien que nous sommes arrivés de nuit à la maison et les 5O derniers kilomètres sur les flancs du Taygète n'ont pas été de tout repos! Mais il faut souffrir pour être heureux, dit-on!
Accueil
