Μόλις έμαθε το νέο, δηλαδή το θάνατο της νύμφης Ευρώπης, ο Δίας ήθελε κατ΄ άρχην να καταστρέψει
άρδην το σύνολο των Ευρωπαίων, που δεν ήταν άξιοι να ζήσουν ύστερα απ΄αυτή την προσβολή. Λίγο έλειψε να τους κάψει, χτυπώντας τους με τον κεραυνό του. Μέσα σ΄ ένα λεπτό, η
ενθαλπία του θα είχε εξουθενώσει την Ευρωπαïκή Ένωση. Αλλά, αν και ήταν, όπως ξέρουμε, μάλλον
μυγιάγγιχτος ο θεός, δεν ήταν
ευκταίο αυτό, τόσο μεγάλη ήταν η αγάπη του γι΄ αυτούς τους λαούς που λάτρευαν από καιρό την Αρχαία Ελλάδα, τη μυθολογία της, και χάρη στην Αναγέννηση, είχαν υοθετήσει τη γλώσσα της, τη γλυπτική της και ακόμη τη δημοκρατία της.
Εις επίρρωσιν των επιχειρημάτων του, ο Πατέρας των θεών και των ανθρώπων έλεγε από μέσα του ότι προτιμούσε να ζήσει η Ευρώπη, αυτή η όμορφη νύμφη, η οποία, ως διά μαγείας, είχε μεταμορφωθεί σε μια τόσο μεγάλη ιδέα, τη δημοκρατία. Τότε θυμήθηκε το μαύρο και χαριτωμένο
σπίλο που είχε στο μάγουλο η νύμφη, και ο ακόρεστος εράστης που ήταν έδιωξε το εκδικητικό του ύφος κι αναφώναξε από τον Όλυμπο :"
Όμφακες εισίν, όλα αυτά!...Να ζήσουν μάλλον η Ευρώπη και η ιδέα της!" Αμέσως, στην αμμουδιά που ήταν, ξύπνησε αργά η νύμφη, χλωμή αλλά χαμογελαστή. Τότε της φάνηκε από μακριά πως ερχόταν, στα ανοιχτά, ένας ρωμαλέος ταύρος.
Dès qu'il apprit la nouvelle, à savoir la mort de la nymphe Europe, Zeus voulait tout d'abord détruire de fond en comble l'ensemble des Européens, qui n'étaient pas dignes de vivre après cet affront. Peu s'en fallut qu'il ne les brûlât, en les frappant de sa foudre. Dans l'instant, l'énergie dégagée aurait anéanti l' Union Européenne. Mais, bien que le dieu soit, comme nous le savons, susceptible, ce n'était pas souhaité, tant était grand son amour pour ces peuples qui adoraient depuis longtemps la Grèce Antique, sa mythologie, et gràce à la Renaissance, avaient adopté sa langue, sa sculpture, et même sa démocratie.
Pour appuyer ses arguments, le Père des dieux et des hommes se disait qu'il préférait que vive Europe, cette belle nymphe qui, comme par magie, s'était transformée en une si belle idée, la démocratie. Alors il se souvint du noir et charmant grain de beauté que la nymphe avait sur la joue, et l'insatiable amant qu'il était chassa son air vengeur et s'exclama du haut de l'Olympe:"Tout cela n'est pas digne de moi! Que vivent Europe et son idée! Immédiatement, sur la plage où elle se trouvait, la nymphe se réveilla lentement, pâle mais souriante. Alors il lui sembla que de loin venait, au large, un taureau vigoureux.Dernière édition par Yves le Mer 24 Juin - 21:19, édité 4 fois