Παρά μια λαγωχειλία που του προξενούσε ένα συναίσθημα μειονεξίας σε σχέση με τους συμμαθητές του, είχε πάρει το πτυχίο του αβρόχοις ποσί. Αλλά η αναπηρία του τον έκανε να μείνει ακόμη πολύ συχνά μονάχος, και τότε θυμόταν το δημοτικό, τον εσμό των παιδιών που τον κοίταζαν στα μάτια στην αυλή του σχολείου, που καμιά φορά τον κορόιδευαν και τον έκαναν φίλεριν. Τώρα του άρεσε να κάθεται στη φύση, σ΄ εκείνο το έπαρμα του εδάφους, δίπλα στη λίμνη όπου φύτρωναν λείρια. Εκεί ξεχνούσε ποιος ήταν και ιδίως την ασθένεια της μητέρας του, που έπαιρνε συμπαθητικομιμητικά.
Malgré un bec de lièvre qui provoquait chez lui un sentiment d'infériorité par rapport à ses camarades de classe, il avait obtenu son diplôme sans effort particulier. Mais son handicap faisait qu'il restait encore très souvent solitaire, et alors il se souvenait de l'école primaire, de la ribambelle d' enfants qui le dévisageaient dans la cour de l'école, qui parfois se moquaient de lui et le rendaient agressif. Maintenant il aimait s'asseoir dans la nature, sur cette élévation du sol, à côté du lac où poussaient des lys blancs. Là il oubliait qui il était et surtout la maladie de sa mère, qui prenait des sympathomimétiques.
Accueil
