Δεν μπορώ, εγώ που είμαι ένας κοινός θνητός, να συνειδητοποιήσω ότι οι όμοιοί μου έχουν ένα τόσο εφευρετικό μυαλό και,
ειρήσθω εν παρόδω,
τουρλώνομαι. Βεβαίως, προς το παρόν, δεν εφεύρα ακόμη τίποτα, και καλά να ήταν να το σκεφτώ. Ίσως μου έρθει η έμπνευση κάποτε, πρωί πρωί,
όρθρου βαθέω...Πρέπει να βρω κάτι εύκολο, όπως το
στέαρ που χρησιμεύει στην κατασκευή του σαπουνιού ή ο
πίτυκας στην ασηψία των δερμάτων. Αλλά είναι πολύ αργά πια... Αποκλείεται να κοιτάξω από το μέρος των πολύτιμων λίθων, οι απόγονοί μου ανακάλυψαν από καιρό το
βήρυλλο από τον οποίο κόβονται τα σμαράγδια και, εδώ που τα λέμε, φοβάμαι τις
δήξεις των φιδιών που αφθονούν στα βράχια...Στην πραγματικότητα δεν έχω καμία φιλοδοξία και, στο κάτω κάτω, νομίζω ότι είμαι ένας μέτριος εφευρέτης, επειδή το κείμενό μου είναι ένα δημιούργημα της φαντασίας μου. Δόξα τω Θεώ!
Je ne peux pas, moi qui suis un simple mortel, réaliser que mes semblables ont un cerveau aussi inventif et, soit dit en passant, j'en suis fier. Bien sûr, pour l'instant, je n'ai encore rien inventé, et il serait temps que j'y songe. L'inspiration me viendra peut-être un jour, de bon matin, alors qu'il fait encore nuit noire... Il faut que je trouve quelque chose de facile, comme le suif qui sert à la fabrication du savon ou l'écorce de pin à l'imputrescibilité des cuirs. Mais il est désormais trop tard... Il est exclu que je regarde du côté des pierres précieuses, mes ancêtres ont découvert depuis longtemps le silicate de béryl à partir duquel sont taillées les émeraudes et, entre nous soit dit, j'ai peur des morsures de serpents qui abondent dans les rochers...En fait je n'ai aucune ambition et, après tout, je pense que je suis un inventeur modeste, puisque mon texte est le produit de mon imagination. Dieu soit loué!
Accueil
