Οπαδός της φιλοσοφίας του Επικούρου, την περνούσε κοτσάνι στο ιστιοφόρο του, από σκάλα σε σκάλα, ανοίγοντας μόνο τον αρτέμονα, πάντα με ούριο άνεμο. Δεν του άρεσαν οι προσπάθειες, η κούραση, γι΄ αυτό δεν ήταν ποτέ του ξέπνοος, άντεχε τα πάντα, όχι όμως και να ακούει τις τρεις λέξεις "υπέρ το δέον". Πανω από την κουκέτα του, μια παρέα μαινάδων, φορώντας το θύρσο, είχε χαραχτεί σε μια μεγάλη χάλκινη επιφάνεια. Ακούγονταν εκεί μέρα νύχτα, μια μαγευτική και ονειρική μολπή και, κατά διαστήματα, τα ίδια λόγια :"Χοïκό πλάσμα είσαι..." και το εν δια δυοίν:" Να απολαμβάνεις τις χαρές και τη ζωή..."
Adepte de la philosophie d' Epicure, il se la coulait douce sur son voilier, d'escale en escale, hissant uniquement le foc, toujours vent en poupe. Il n'aimait pas les efforts, la fatigue, aussi il n'était jamais essoufflé, il supportait tout, mais pas d'entendre les trois mots "plus qu'il n'en faut". Au-dessus de sa couchette, un groupe de ménades, portant le thyrse, avait été gravé sur une grande surface en cuivre. On entendait là, jour et nuit, une envoûtante mélodie irréelle et, par intervalles, les mêmes paroles :"Tu es un être d'argile."... et l' hendiadys:"Profite des joies et de la vie..."
Accueil
