Accueil
Voici la suite des Paysans
Les niveaux les plus faibles peuvent s'arrêter dès la 1ère phrase.
Les plus forts iront jusqu'au bout.
Chacune de ces bonnes, choisies à Auxerre, à Clamecy, dans le Morvan, avec des soins méticuleux,était attirée par la promesse d'un beau sort, mais Madame Rigou s'entêtait à vivre. Et toujours au bout de trois ans, une querelle amenée par l'insolence de la servante envers sa pauvre maîtresse, en nécessitait le renvoi.
Annette, vrai chef-d'oeuvre de beauté fine, ingénieuse, piquante, méritait une couronne de duchesse. Elle ne manquait pas d'esprit, Rigou ne savait rien de l'intelligence d'Annette et de Jean-Louis Tonsard, ce qui prouvait qu'il se laissait prendre par cette jolie fille, la seule à qui l'ambition eût suggéré la flatterie, comme moyen d'aveugler ce lynx.
Ce Louis XV sans trône ne s'en tenait pas uniquement à la jolie Annette.
Η καθεμιά υπηρέτρια, διαλεγμένη με μεγάλη προσοχή στην Οξέρ, στη Κλαμεσύ, στο Μορβάν, προσελκύονταν από την προοπτική μιας ευπρόσδεκτης απασχόλησης, αλλά η κυρία Ριγού εξακολουθούσε πεισματικά να ζει. Και συστηματικά, στα τρία χρόνια, ένας καβγάς, οφειλόμενος σε μια υπηρέτρια που ήταν προκλητικά αναιδής απέναντι στη δυστυχισμένη κυρία της, προξενούσε την δίωξή της.
Η Αννούλα, μια αληθινή καλλονή, επινοητική, τσουχτερή, άξιζε τον τίτλο δούκισσας. Έκανε χιούμορ, αλλά ο Ριγού δεν ήξερε τίποτε για την εξυπνάδα της και του Ιωάννη Λουδοβίκου Τονσάρ, απόδειξη ότι πλανιόταν γι΄ αυτή την όμορφη κοπέλα, τη μόνη της που ήταν αρκετά φιλόδοξη για να σκεφτεί, ως μέσο τύφλωσης, να κολακεύει αυτό το νηφάλιο ζώο.
Αυτός ο Λουδοβίκος ΙΕ', χωρίς θρόνο, δεν αρκούνταν μόνο στην όμορφη Αννούλα.
Les niveaux les plus faibles peuvent s'arrêter dès la 1ère phrase.
Les plus forts iront jusqu'au bout.
Chacune de ces bonnes, choisies à Auxerre, à Clamecy, dans le Morvan, avec des soins méticuleux,était attirée par la promesse d'un beau sort, mais Madame Rigou s'entêtait à vivre. Et toujours au bout de trois ans, une querelle amenée par l'insolence de la servante envers sa pauvre maîtresse, en nécessitait le renvoi.
Annette, vrai chef-d'oeuvre de beauté fine, ingénieuse, piquante, méritait une couronne de duchesse. Elle ne manquait pas d'esprit, Rigou ne savait rien de l'intelligence d'Annette et de Jean-Louis Tonsard, ce qui prouvait qu'il se laissait prendre par cette jolie fille, la seule à qui l'ambition eût suggéré la flatterie, comme moyen d'aveugler ce lynx.
Ce Louis XV sans trône ne s'en tenait pas uniquement à la jolie Annette.
Η καθεμιά υπηρέτρια, διαλεγμένη με μεγάλη προσοχή στην Οξέρ, στη Κλαμεσύ, στο Μορβάν, προσελκύονταν από την προοπτική μιας ευπρόσδεκτης απασχόλησης, αλλά η κυρία Ριγού εξακολουθούσε πεισματικά να ζει. Και συστηματικά, στα τρία χρόνια, ένας καβγάς, οφειλόμενος σε μια υπηρέτρια που ήταν προκλητικά αναιδής απέναντι στη δυστυχισμένη κυρία της, προξενούσε την δίωξή της.
Η Αννούλα, μια αληθινή καλλονή, επινοητική, τσουχτερή, άξιζε τον τίτλο δούκισσας. Έκανε χιούμορ, αλλά ο Ριγού δεν ήξερε τίποτε για την εξυπνάδα της και του Ιωάννη Λουδοβίκου Τονσάρ, απόδειξη ότι πλανιόταν γι΄ αυτή την όμορφη κοπέλα, τη μόνη της που ήταν αρκετά φιλόδοξη για να σκεφτεί, ως μέσο τύφλωσης, να κολακεύει αυτό το νηφάλιο ζώο.
Αυτός ο Λουδοβίκος ΙΕ', χωρίς θρόνο, δεν αρκούνταν μόνο στην όμορφη Αννούλα.
