Τώρα η πάχτωση κινδυνεύει να κάνει θραύσεις στις φτωχές χώρες. Με χρήμα, οποιοδήποτε κράτος που θέλει να αναπτυχθεί στο διεθνές επίπεδο, μπορεί αυθωρί να νοικιάσει στο εξωτερικό αγροτικά κτήματα, λιμάνια, νησιά, και άλλα, επωφελούμενο έτσι από τις οικονομικές δυσκολίες των ενοικιαστών που χρειάζονται κεφάλαια. Σιγά σιγά η παγκοσμιοποίηση και οι συνέπειές της , δηλαδή η παντοδυναμία του χρήματος, ο μαζικός τουρισμός , μπορεί να εξαφανίσουν τις απομένοντες νεφελοκοκκυγίες, θέλω να πω τους παραδεισιακούς χώρους. Λίγο λίγο ο πλανητικός εσμός των ανθρώπων , σαν ακρίδες, δε χαμπαρίζει από τα σύνορα, αλαφιάζοντας τους αγγελοκρουσμένους ιθαγενείς, ουχ ήττον όμως πάρωρους, διότι όλα αλλάζουν στη ζωή, τίποτα δε μένει ίδιο.
Actuellement l'affermage risque de faire des ravages dans les pays pauvres. Avec de l'argent, n'importe quel état qui veut se développer au plan international, peut sur le champ louer à l'étranger des terres agricoles, des ports, des îles et d'autres choses, profitant ainsi des difficultés économiques des loueurs qui ont besoin de capitaux. Petit à petit la mondialisation et ses conséquences, à savoir la toute puissance de l' argent, le tourisme de masse, est susceptible de faire disparaître les "cités" idéales restantes, je veux dire les sites paradisiaques. Peu à peu l'essaim planétaire humain, semblable à celui des criquets, fait fi des frontières, affolant les indigènes traumatisés, néanmoins hors du temps, car tout change dans la vie, rien n'est pareil.
Accueil
