O αποσπασματάρχης είχε μείνει απ΄ έξω από τη μονάδα του για να ξεκουραστεί λίγο. Ο υπασπιστής του έφερε αμέσως ένα μεταλλικό κάθισμα, ένα ναργιλέ με το καπνοσύριγγα του και τον ρώτησε τι ήθελε να φάει, ρίφι με μέλι ή κουνέλι στιφάδο. Το μουντό πρόσωπο του αξιωματικού μόρφασε, δεν έδωσε απάντηση και γύρισε το κεφάλι προς την κοντινή λίμνη, γεμάτη νεύστον. Αφοσιωμένος σ΄ αυτό το σάλεμα ζουζουνιών, ξέχασε το ναργιλέ και δεν έδωσε πια σημασία στον υπασπιστή του που περίμενε, ακίνητος, με το όπλο υπό μάλης. Πάντως, ύστερα από λίγο, κοίταξε τη στολή του που είχε ξεθωριάσει στο ύπαιθρο κι έριξε μια απογοητευμένη ματιά στο διπλανό του :
"Ακόμα και η στολή μου έχασε το λαμπερό κόκκινο χρώμα του ερυθρώδανου, χωρίς αμφιβολία, ελλείψει στύμματος.
"Σίγουρα, ταγματάρχη μου, αλλά έχουμε μια άλλη, ολοκαίνουργια."
Le chef de peloton était resté à l'écart de son unité pour se reposer un peu. Son ordonnance apporta immédiatement une chaise métallique, un narguilé avec son tuyau et lui demanda ce qu'il voulait manger, du cabri au miel ou du lapin stifado. Le visage sombre de l'officier grimaça, il ne répondit pas et tourna la tête vers le lac voisin, plein de bestioles aquatiques. Absorbé par leur grouillement, il oublia le narguilé et n'attacha plus d'importance à l'ordonnance qui attendait,immobile, son arme sous l'aisselle. Quand même,un moment plus tard, il regarda son uniforme que le plein air avait décoloré et jeta un coup d'oeil désenchanté sur son voisin.
"Même mon uniforme a perdu la couleur rouge brillante de la garance, sans doute, par manque d'astringent."
"Pour sûr, mon commandant, mais nous en avons un autre, tout neuf."
Dernière édition par Yves le Lun 8 Oct - 22:22, édité 2 fois
Accueil
