Ήταν μικροφυής κι αυτό τον έβλαπτε κάθε φορά που ήθελε να τον πάρει σε μια δουλεία. Αποκείται προφανώς στο αφεντικό να προσλάβει όποιον θέλει, αλλά και εκ των ενόντων. Παραπάνω πώς τα άντεχε εκείνα τα αλητάκια με τόση χαιρεκακία ; Έριχναν πέτρες στη σκεπή της χαμοκέλας του και τον κυνηγούσαν στο δρόμο και χαχάνιζαν. Στα τέλη του μήνα, έρεψε αύθις απ΄ τα βάσανά του και, όταν τον βρήκαν, ήταν ήδη πεθαμένος.
Il était de petite taille et cela lui nuisait chaque fois qu'il voulait qu'on l'embauche. Certes il appartient au patron d'embaucher qui il veut, mais aussi en fonction des places disponibles. De plus comment les supporter ces voyous si malveillants ? Ils jetaient des pierres sur le toit de sa masure et le poursuivaient sur la route et ricanaient. A la fin du mois, il se sentit de nouveau épuisé par toutes ses souffrances et, lorsqu'on le trouva, il était déjà mort.