Thème 288

**Yves** Mer 20 Fév - 23:28

Yves: Modérateur; Messages : 4105
Date d'inscription : 17/04/2012
Age : 85
Localisation : France (Drôme) et Péloponnèse

Message n°1

Thème 288

Yves Mer 20 Fév - 23:28

La neige en deuil d' Henri Troyat
Chapitre 3

-Tu es bien pressé! Tu vas chez Joseph, sans doute?
-Comment le sais-tu?
-Tous les hommes y sont.
Il fut pris d'une crainte irraisonnée:
-Tous les hommes? Pourquoi?
-Pour discuter. Il y a de quoi, paraît-il! Moi, je monte au bois, chercher quelques fagots...
Il la regarda s'éloigner, boiteuse et robuste, noire dans le gris du monde. Le gros chien roux la suivait, le nez fureteur, la queue en trompette.
Le village était désert. Du café de Joseph sortait une rumeur de vie. Isaïe poussa le battant et s'arrêta sur le seuil, aveuglé par la pénombre, assourdi par le bourdonnement des voix. Les pipes fumaient. Les visages bougeaient. Des chiens mouillés se séchaient derrière le poêle en fonte. Marcellin était installé devant la grande table, avec Belachi, Coloz, Rouby et Bardy.
-Entre, Isaïe, tu arrives bien! cria Joseph. Faites-lui une place. A côté de Marcellin. Faut pas les séparer, ces deux-là!...

**Yves** Mer 20 Fév - 23:53

Yves

Yves: Modérateur; Messages : 4105
Date d'inscription : 17/04/2012
Age : 85
Localisation : France (Drôme) et Péloponnèse

Message n°2

Το χιόνι στα μαύρα του, από Ανρί Τρουαγιά

Yves Mer 20 Fév - 23:53

Κεφάλαιο τρίτο

-Δε σε βιάζει κανείς! Πιθανό να πηγαίνεις στου Ιωσήφ;
-Πώς το ΄παθε και το ξέρεις;
-Βρίσκονται εκεί μέσα όλοι οι άντρες.
Τον έπιασε ένας αλόγιστος φόβος:
-Όλοι οι άντρες; Γιατί;
-Κουβέντα να γίνεται. Με το δίκιο τους, φαίνεται! Εγώ, ανεβαίνω στο δάσος να κάνω κάτι δεμάτια ξύλα...
Την κοίταξε να απομακρύνεται, κούτσα αλλά γερή, μαύρη στο σκοτεινό περιβάλλον. Την ακολουθούσε, οσμίζοντας δεξιά κι αριστερά, έχοντας σηκωμένη την ουρά του, ο μεγάλος χρυσοκόκκινος σκύλος. Έρημο ήταν το χωριό. Από το μπαρ ακουγόταν ζωηρή βουή. Ο Ησα'i'ας άνοιξε το θυρόφυλλο και κοντοστάθηκε στο κατώφλι, στραβωμένος από το μισοσκόταδο, ξεκουφαμένος από τις φωνές. Κάπνιζαν οι πίπες, ζωντανά ήταν τα πρόσωπα. Πίσω από τη μαντεμένια σόμπα στέγνωναν βρεγμένα σκυλιά. Γύρω από το μεγάλο τραπέζι ήταν καθισμένοι ο Μαρσελέν, Μπελατζί, Κολόζ, Ρουμπί και ο Βαρδύ.
-Πέρασε μέσα, Ησα'i'α, ήρθες στο τσακ, φώναξε ο Ιωσήφ. Εσείς, κάντε λίγο χώρο δίπλα στο Μαρσελέν, να καθίσει κι αυτός. Αχώριστα παιδιά είναι και οι δύο τους!...