Οι (επίγονοι) του Μεγάλου Αλεξάνδρου προσπάθησαν να εξακολουθήσουν τον εξελληνισμό της Ανατολής, με λίγο πολύ επιτυχία. Για παράδειγμα τους Σελευκίδες, συχνά εξαιτίας (λωποδυσίων), γαμήλιων διαφωνιών και της μεγάλης έκτασης της αυτοκρατορίας τους, τους νίκησαν οι Πάρθοι, φοβεροί ιππείς και τοξότες. Εξάλλου η έκφραση "(πάρθιον) βέλος" κατόρθωσε να φθάσει ως εμάς. Μετέπειτα ο μεγάλος στρατηγός της Ρώμης , ο Κράσος, για να μην έχει εκμεταλλεύτει τις πρώτες του νίκες διότι το χειμώνα δεν το επιτρέπουν τα διαποτισμένα αργιλοχώματα, , με (παρυδάτια) φυτά, επενέβη (πάρωρα) και νικήθηκε κι αυτός απ΄ αυτόυς τους παμπόνηρους καβαλάρηδες. (Τίγαρις) ήταν ικανός να νικήσει εκείνους τους συγγενείς των Κενταύρων ;
Les épigones d'Alexandre le Grand se sont efforcés de poursuivre l'hellénisation de l'Orient, avec plus ou moins de réussite. Par exemple les Séleucides, souvent en raison de filoutages, de désaccords matrimoniaux et de la grande étendue de leur empire, furent vaincus par les Parthes, cavaliers et archers redoutables. D'ailleurs l'expression " la flèche du Parthe" a réussi à parvenir jusqu'à nous. Par la suite, le grand général de Rome, Crassus, pour ne pas avoir exploité ses premières victoires car, l'hiver, les terres argileuses détrempées, aux plantes endémiques, ne le permettent pas, intervint trop tard et fut vaincu lui aussi par ces cavaliers très malins. Mais était-il capable de vaincre ces cousins des Centaures?
Accueil
