Το ιστιόφορό μου (ουριοδρομούσε) προς την Κρήτη. Από μακριά διέκρινα κιόλας τις ακτές της Κύθηρας κι έλεγα στον εαυτό μου ότι το μάτι μου θα έπαιρνε σε λίγες ώρες την Κρήτη και είχα δίκιο να ακυρώσω την (πάχτωσή) μου στην Πελοπόννησο. Το (μαυραγάνι) δε μου απέφερε ένα σημαντικό ποσό.
Μια ώρα αργότερα συννέφιασε στον ορίζοντα ο ουρανός και όταν έφθασα στο ύψος της Κύθηρας, η υγρασία και η δροσιά μ΄ ανησύχησαν, φοβόμουν για τη ζωή μου, δεν ήμουνα ένας θαλασσινός, αλλά μάλλον στεριανός. Δεν ανήκω στον κόσμο των ηρώων που αγωνίζονται μέχρι τελευταίας (ρανίδος). Και τη στιγμή που ξέσπασε η (λαίλαψ), κατάλαβα ότι ράγισε ο (ύελος) και, (κάθυγρος), άραξα άρον άρον το ιστιόφορο στο λιμάνι του νησιού.
Mon voilier faisait route par vent arrière vers la Crète. De loin je distinguais déjà les côtes de Cythère et je me disais que dans quelques heures j'apercevrais la Crète et que j'avais eu raison d'annuler mon affermage dans le Péloponnèse. Le blé noir ne me rapportait pas beaucoup d'argent.
Une heure plus tard le ciel s'assombrit à l'horizon et lorsque j'arrivai à la hauteur de Cythère, l'humidité et la fraîcheur m'inquiétèrent, je craignais pour ma vie, je n'étais pas un homme de la mer, mais plutôt un terrien. Je ne fais pas partie des héros qui luttent jusqu'à leur dernière goutte de sang. Et à l'instant où éclata la tempête, je compris qu'il y avait de l'eau dans le gaz et je jetai en catastrophe l'ancre dans le port de l'île.
Hélène, demain matin nous partons une dizaine de jours pour Syros.
Accueil
