Ως είθισται, ο σκολόπαξ μας αποδήμησε στη Γαλλία, για την ακρίβεια, στην Προβηγκία, δυο βήματα μακριά από το σπίτι μου. Για να περάσει ωραία το χειμώνα. Καθημερινά ευχαριστεί την Αμάλθεια που τον προμηθεύει άφθονα χάρη στο μαγικό της κέρας με νόστιμους γεωσκώλικες. Ανταμώνεται καμιά φορά στο δάσος με το αγριογούρουνο, φίλο γεωσκώλικων κι αυτό,
αλλά που σκάβει τους κήπους και τα χωράφια με το μουσούδι του. Δεν το φοβάται μα το βρίσκει χοντροκομμένο και βρόμικο. "Μακάρι να είχε ένα μακρύ ράμφος όπως το δικό μου, λέει στον εαυτό του! Καλό ζώο είναι όμως, λέει πάντα καλημέρα μ΄ ένα γρύλισμα. Το χειρότερο άτομο, απαγε απ΄ εμού εκείνο το αποφώλιον τέρας, περπατά όπως εγώ με δύο πόδια και φοράει μια ζώνη από φυσίγγια. Χοντρή είναι συχνά η κοιλιά του, σαν το ήνυστρο της αγελάδας. Φαίνεται πως κοιμάται σε μια ευνή και έρχεται στο κέφι του μόλις άρχισε το κυνήγι της μπεκάτσας. Ε λοιπόν, άχρηστο είναι!
Comme à l'habitude, notre bécasse a migré en France, pour être précis, en Provence, à deux pas de chez moi. Pour passer agréablement l'hiver. Chaque jour elle remercie Amalthée qui lui fournit abondamment grâce à sa corne des vers succulents. Elle rencontre parfois dans la forêt le sanglier, amateur lui aussi de vers, mais qui laboure les jardins et les champs avec son groin. Elle n'a pas peur de lui mais le trouve pataud et sale." Si seulement il avait un long bec comme le mien, se dit-elle! Mais c'est un animal sympathique, il dit toujours bonjour en grognant. Le pire des êtres, loin de moi cet abominable criminel, il marche comme moi sur deux pattes et porte une ceinture de cartouches! Souvent il a un gros ventre, comme la panse de la vache. Il paraît qu'il dort dans un lit et qu'il est de bonne humeur dès que la chasse à la bécasse commence. Eh bien! C'est un vaurien."
Dernière édition par Yves le Lun 29 Juil - 20:42, édité 2 fois
Accueil
