Στη χοάνη της Μέσης Ανατολής οι θεότητες έγιναν στόχο μεγάλης ζήλιας μεταξύ των διαφορετικών χωρών. Δεν ξέρω γιατί θέτω αυτό το θέμα επί τάπητος, διότι δε μου εμπνέει πολύ ενθουσιασμό. Το τήραγμά μου δυσκολεύεται να κάνει αναδρομή σ΄ αυτό το νοσταλγικό παρελθόν. Αλλά τώρα που έχω κακογραφήσει αυτές τις λίγες γραμμές, λέω από μέσα μου πως "αφού μπήκες στο χορό, θα χορέψεις"... Λοιπόν οι Έλληνες της Μικράς Ασίας υιοθέτησαν την Κυβήβη των Φρυγών, η οποία έγινε η μήτηρ των θεών και ταυτιστηκε αργότερα με τη Δήμητρα, που έγινε, με τη σειρά της, Κορέ στους Ρωμαίους. Κι όμως αυτοί οι ίδιοι δεν αποδέχτηκαν ούτε τα φρυγικά όργια της Κυβέλης ούτε τις πρωτόγονες ιαχές τους. Για, άραγε, το ευ ή το φευ των δύο λαών; Δεν ξέρω... Όμως ξέρω ότι από τότε οι Έλληνες, οι απόγονοι εκείνων των λάτρεων της Δήμητρας, που ζούσαν σ΄ αυτές τις ανατολικές διανοητικά προχωρημένες περιοχές και διώχτηκαν από εκεί, περιμένουν μάταια το νόστιμον ήμαρ.
Dans le creuset du Moyen Orient les divinités ont été l'objet de jalousie entre les différents peuples. Je ne sais pas pourquoi je mets sur le tapis ce sujet, car il ne m'inspire pas beaucoup d'enthousiasme. Mon regard peine à faire un retour sur ce passé nostalgique. Mais maintenant que j'ai griffonné ces quelques lignes, je me dis que quand le vin est tiré, il faut le boire... Donc les Grecs d' Asie Mineure adoptèrent la Cybèle des Phrygiens, qui devint la mère des dieux et s'identifia plus tard à Déméter, qui devint, à son tour, Cérès chez les Romains. Et pourtant eux-mêmes n'acceptèrent ni les orgies phrygiennes liées à son culte, ni leurs clameurs primitives. Etait-ce bon ou funeste pour ces deux peuples? Je ne sais...Par contre je sais que depuis lors les Grecs, les descendants de ces adorateurs de Déméter, qui vivaient dans ces régions orientales intellectuellement avancées et qui ont été chassés de là-bas, attendent en vain le jour du retour .t
Accueil
